Bristol Beaufighter był brytyjskim samolotem używanym głównie jako ciężki nocny myśliwiec lub samolot morski.
Bristol Beaufighter był dwuosobowym, średniopłatem o konstrukcji metalowej – półskorupowej z chowanym podwoziem i kółkiem tylnym. Załogę maszyny stanowiły dwie osoby – pilot i nawigator. Napęd samolotu stanowiły dwa silniki w zależności od wersji – Bristol Hercules lub Rolls Royce Griffon napędzające trzyłopatowe śmigła. Uzbrojenie Beaufightera także zależało od przeznaczenia – w podstawowej wersji myśliwskiej składało się ono z 4 działek kalibru 20 mm i 6 karabinów maszynowych .303 cala. Wersje myśliwsko-bombowe posiadały zaczepy na bomby oraz niekierowane pociski rakietowe i często uboższe uzbrojenie strzeleckie. Warianty morskie umożliwiały z kolei podwieszenie torpedy kal. 457 mm. Samoloty Bristol Beaufighter wyposażane były także w radiostacje oraz radar ułatwiający działanie zwłaszcza w nocy.
Samolot Bristol Beaufighter powstał w związku z zapotrzebowaniem brytyjskiego lotnictwa na nocny samolot myśliwski. Początkowo prace wytwórni były prowadzone na własne ryzyko, bez oficjalnego zamówienia. Air Ministry wymagania dla nowego samolotu ogłosiło w 1935 roku – w szranki konkursu stanęły konstrukcje firm de Havilland (Mosquito), Westland (Whirlwind), Gloster (F9/37) i właśnie Bristol. Ostatecznie do wielkoseryjnej produkcji wybrano maszyny pierwszej i ostatniej z wymienionych firm. Bristol Beaufighter nie był konstrukcją całkowicie nową. Ogólna koncepcja maszyny opierała się na modelu Blenheim, zaś przy samym konstruowaniu nowego samolotu użyto wielu elementów samolotu bombowo-torpedowego Beaufort. Rozwiązanie takie pozwoliło zdecydowanie uprościć sam proces projektowy. W taki sposób Beaufighter odziedziczył tylną część kadłuba wraz z usterzeniem, podwozie, a także skrzydła, które uległy tylko przekonstruowaniu. W nowej maszynie postanowiono wykorzystać potężniejsze silniki względem Beauforta – Bristol Hercules o mocy 1118 kW (1521 KM) każdy. Nowa jednostka napędowa oczywiście była cięższa od wcześniej wykorzystywanych słabszych motorów Taurus, co wymusiło inne ich zamontowanie – w cięciwie płata zamiast pod nim. Herculesy wykorzystywały także śmigła o większej średnicy niż miało to miejsce w Beauforcie. Spowodowało to skrócenie przedniej części kadłuba i przesunięcie kabiny do tyłu.
Mimo zastrzeżeń dotyczących ogólnej sylwetki samolotu brytyjskie Ministerstwo Lotnictwa nie czekało i złożyło zamówienie na 4 maszyny prototypowe. w związku z tym 16 listopada 1938 roku oficjalnie rozpoczęły się prace konstrukcyjne, którymi zarządzał inż. L. G. Frise. Dzięki szerokiemu wykorzystaniu konstrukcji Beauforta pierwszy prototyp Typu 156 – bo tak określono samolot w wytwórni – wzniósł się w powietrze już 17 lipca 1939 roku. Co ciekawe, mimo bardzo szybkiego tempa prac zakładów Bristol pośpiech w Air Ministry był jeszcze większy. Pierwsze zamówienie opiewające na 300 egzemplarzy złożono bowiem jeszcze przed jego oblotem – 3 lipca. Nowa maszyna nie sprawiała większych problemów, stąd też po uwzględnieniu drobnych poprawek na początku kwietnia 1940 roku pierwszy prototyp seryjny Beaufightera został przekazany na testy do RAF. Pierwsze pięć seryjnych samolotów Bristol Beaufighter dostarczono 27 lipca, do końca roku wyprodukowano ich już ponad 100. W sumie produkcja Beaufighterów trwała przez cały okres II wojny światowej i zamknęła się liczbą blisko 6000 egzemplarzy. Większość z nich powstała w Wielkiej Brytanii, 364 maszyny zbudowano w Australii.
Samoloty Bristol Beaufighter mimo, że budowane były jako ciężkie nocne myśliwce to używano ich do bardzo różnych zadań. Ogólnie maszyny te służyć miały jako myśliwce (F) nocne, eskortowe, szturmowe oraz samoloty do dziennych i nocnych lotów intruderskich. Drugą główną grupą Beaufighterów były maszyny dla Costal Command (C), które używano do poszukiwania okrętów podwodnych oraz zwalczania okrętów przeciwnika przy pomocy bomb i torped. Beaufightery mimo, że owiane mniejszą sławą niż konkurencyjne Mosquito były tak naprawdę pierwszymi z prawdziwego zdarzenia nocnymi myśliwcami RAF-u i z zadania tego wywiązywały się dobrze, podobnie jak i z innych powierzanych misji.
Produkowane, prototypowe i planowane wersje samolotu Bristol Beaufighter
Bibliografia:
Bączkowski W., Janczak A., Samolot Myśliwski Beaufighter, Warszawa 1980.
Nowicki K., Bristol Beaufighter. Cz 1, Gdańsk 2001.
Nowicki K., Bristol Beaufighter. Cz 2, Gdańsk 2003.
Grafika: Autor – Emoscopes, Wikimedia Commons.
Wojciech Sługocki
Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl |