Bristol Beaufighter X

Bristol Beaufighter X był był najliczniej produkowaną wersją tego samolotu.

Bristol Beaufighter X był dwuosobowym, średniopłatem o konstrukcji metalowej – półskorupowej z chowanym podwoziem i kółkiem tylnym. Załogę maszyny stanowiły dwie osoby – pilot i nawigator. Napęd samolotu stanowiły dwa silniki gwiazdowe Bristol Hercules XVII lub XVIII  z jedno lub dwubiegową sprężarką o mocy 1286 kW (1725 KM) napędzające trójłopatowe metalowe śmigła. Maszyna była przystosowana do pełnienia różnorodnych misji – stąd też oznaczenie TFX. W związku z tym uzbrojenie maszyny uzależnione było od przeznaczenia. Zawsze składało się z czterech działek Hispano kal. 20 mm w nosie samolotu i sześciu karabinów maszynowych .303 cala Browning – cztery w prawym i dwa w lewym płacie. Amunicja do działek podawana była na taśmie, a jej zapas wynosił 283 naboi na lufę. Zapas naboi do karabinów maszynowych wynosił z kolei po 1000 pocisków na km. Typowo myśliwski wariant samolotu posiadał ponadto dodatkowy karabin maszynowy na grzbiecie Vickers K służący. Podobnie wzmocnione uzbrojenie strzeleckie miały wersje bombowe, dodatkowo mogły one zabierać 800 kg bomb. Poza wymienionymi istniał także wariant z zamontowanymi 8 wyrzutniami rakiet po 40 kg, a także – najbardziej znana wersja morska zabierająca 1 torpedę o masie 965 kg. W tym ostatnim przypadku załoga maszyny zwiększona była do 3 ludzi. Samoloty Bristol Breufighter X standardowo wyposażone były w aparaturę namiarowo-nawigacyjną Mk X. W sumie wyprodukowano 2205 egzemplarzy tego samolotu.

Bristiol Beaufighter X był kolejną wersją rozwojową Beaufightera. Główną zmianą względem poprzednich wersji były silniki Bristol Hercules XVII lub XVIII które posiadały odpowiednio jedno i dwu stopniową sprężarkę. Nowością było także bardzo nowoczesne jak na owe czasy wyposażenie nawigacyjne i radarowe. Pozwalało ono na loty na bardzo małych wysokościach co było szczególnie przydatne w wersji torpedowej maszyny. Te możliwości w połączeniu z bardzo dużą prędkością na poziomie morza sprawiały, że Beaufightery X uzbrojone w torpedy atakujące wrogie okręty nad grzbietami fal były bardzo trudnym przeciwnikiem.

Pierwsze Beaufightery X trafiły do jednostek w październiku 1943 roku. Otrzymał je stacjonujący w bazie Agartala 27. Dywizjon Myśliwski RAF który niedługo potem rozpoczął ataki na japońską żeglugę w rejonie Malajów. Beaufightery X były powszechnie używane w lotnictwie brytyjskim i sojuszniczym do końca II wojny światowej. Maszyny tego typu okazały się też na tyle niezawodne, że służyły do różnych celów do połowy lat sześćdziesiątych.

Dane taktyczno techniczne samolotu Bristol Beaufighter TFX.

Bibliografia
Bączkowski W., Janczak A., Samolot Myśliwski Beaufighter, Warszawa 1980.
Nowicki K., Bristol Beaufighter. Cz 1, Gdańsk 2001.
Nowicki K., Bristol Beaufighter. Cz 2, Gdańsk 2003.

Wojciech Sługocki