Niższa Szkoła Pilotów w Bydgoszczy

Niższa Szkoła Pilotów w Bydgoszczy (1920-1926), placówka zajmująca się szkoleniem pilotów dla Wojska Polskiego.

Powstała 1 grudnia 1920 roku poprzez scalenie Francuskiej Szkoły Pilotów i krakowskiej Niższej Szkoły Pilotów. Komendantem mianowano ppłk. pil. Jana Kieżuna. Uczniami byli oficerowie i podoficerowie innych broni oraz obserwatorzy, którzy przeszkalali się na pilotów. Ponadto kształcono w pilotażu: podoficerów technicznych, podoficerów administracji lotnictwa i wyznaczonych przez pułki lotnicze szeregowych. W ciągu rocznego kursu uczniowie mieli za zadanie nauczyć się nie tylko pilotować samoloty, ale także opanować wiadomości z dziedziny: budowy silników i płatowców, aeronawigacji, terenoznawstwa, kartografii, meteorologii, radiołączności oraz taktyki lotnictwa. Do 1924 roku szkoła zajmowała się wyłącznie niższym pilotażem, tzn. uczyła pilotażu na samolotach szkolnych. Wykorzystywano maszyny francuskie (Caudron G.III, Nieuport 23m, Nieuport 18m oraz Morane Saulnier MS-30E1) oraz niemieckie (Brandenburg C.I i Albatros B.II). Od 1925 roku wprowadzono naukę pełnego pilotażu, po kursie na samolotach szkolnych uczniowie doskonalili się jeszcze na samolotach liniowych (Bréguet XIV i Potez XV). W listopadzie 1926 roku, w związku z powstaniem Oficerskiej Szkoły Lotniczej, Niższą Szkołę Pilotów przekształcono w Centralną Szkołę Podoficerów Pilotów Lotnictwa. W latach działalności bydgoskiej szkoły pilotażu uczniowie i instruktorzy wykonali prawie 177 tysięcy wzlotów spędzając 26,5 tysiąca godzin w powietrzu. Pilotażu uczyło się 645 uczniów. 12 z nich zabiło się w trakcie szkolenia, a 12 następnych zostało rannych. Przyczyną tego był zużyty sprzęt, niewykwalifikowani instruktorzy rekrutujący się w znacznej mierze spośród absolwentów, a także nieadekwatny program nauczania oparty na francuskim wojennym programie, w którym bezpieczeństwo uczniów spychane było na dalszy plan. Pod koniec istnienia placówki zwiększono bezpieczeństwo uczniów przez dogłębniejszą selekcję i lepsze przygotowanie techniczno-teoretyczne kandydatów, zmianę systemu szkolenia oraz podniesienie poziomu umiejętności instruktorów.

Bibliografia
Archiwalia – Centralne Archiwum Wojskowe: Dowództwo Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych, Państwowe Zakłady Lotnicze.
Przedpełski Andrzej, Lotnictwo Wojska Polskiego 1918-1996. Zarys Historii, Warszawa 1997.
Sankowski Wojciech, Morane-Saulnier MS-30E1, [w:] „Lotnictwo z Szachownicą”, r. 2005, nr 3, s. 30-35.
Sankowski Wojciech, Szkolne Nieuporty, [w:] „Lotnictwo z Szachownicą”, r. 2002, nr 1, s. 4-12.
Wojtyga Adam, Bezpieczeństwo w nauce latania, [w:] „Przegląd lotniczy”, r. 1929, nr 3, s. 212-214.
Wojtyga Adam, Jeszcze o wyszkoleniu pilota w świetle statystyki, [w:] „Przegląd lotniczy”, r. 1930, nr 3, s. 165-171.

Mariusz Niestrawski

Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl

Więcej informacji na stronie głównej Milipedii