James Harry Ginger Lacey (1917-1989), brytyjski pilot myśliwski, Squadron Leader Royal Air Force.
James Lacey urodził się 1 lutego 1917 roku w Wetherby w Yorkshire. W 1937 r., po czteroletniej praktyce aptekarskiej, wstąpił do Royal Air Force Volunteer Reserve. Przeszkolił się i rok później rozpoczął pracę jako instruktor latania w Yorkshire Flying School.
Po wybuchu wojny James Lacey zmobilizowany został do służby w 501. Dywizjonie Myśliwskim Royal Air Force County of Gloucester. Sergeant Pilot Lacey, ze względu na rudy kolor włosów, przezwany Ginger, razem z dywizjonem poleciał do Francji w ramach Advanced Air Striking Force. I już 13 maja 1940 r., odniósł swoje pierwsze zwycięstwa. Były to Messerschmitt Bf 109 oraz Heinkel He 111 strącone w godzinach porannych nad Sedanem i Messerschmitt Bf 110 zestrzelony popołudniu. Ponad 600 godzin wylatanych w aeroklubie procentowało: Anglik doskonale radził sobie za sterami Hawker Hurricane`a Mk I. Dwa tygodnie później ofiarą Gingera padły dwa He 111, a on sam zyskał status asa. Za dokonania pod niebem Francji odznaczono go Croix de Guerre.
Sergeant Pilot James Lacey walczył następnie w bitwie o Wielką Brytanię. Pierwszy samolot Luftwaffe pod ojczystym niebem zestrzelił 20 lipca; był to Bf 109. W sierpniu odnotował kolejne pięć zestrzeleń, sam będąc raz strąconym. 23 Sierpnia odznaczony został Distinguished Flying Medal.
Następny miesiąc, wrzesień, był dla Gingera jeszcze bardziej obfitujący w powietrzne zwycięstwa, ale i ogromne obciążenia oraz stres związane z ciągłą walką. 13 Września Anglik zestrzelił He 111, który przedarł się nad centrum Londynu, zrzucając bomby na ogród Pałacu Buckingham. 15 Września, w szczytowym dniu całej bitwy, dokonał nieprzeciętnego wyczynu. Najpierw strącił He 111, po czym, wracając z lotu bojowego, zaatakował w pojedynkę tuzin Messerschmittów Bf 109, zestrzeliwując trzy z nich, jednego uszkadzając, a po zaskakującym ataku umiejętnie wycofując się w chmury. Ogólnie, w czasie trwania całej bitwy o Wielką Brytanię Lacey odniósł 18 zwycięstw, co plasuje go na drugim miejscu pośród pilotów RAF, za Ericiem Lockiem.
26 Listopada Sergeant Pilot James Lacey odznaczony został Distinguished Flying Medal and Bard, a 15 stycznia 1941 r. awansowano go do stopnia oficerskiego. Już jako Flight Lieutnant w czerwcu tego roku przejął dowodzenie nad eskadrą A 501. Dywizjonu. 10 Lipca, już na Spitfire strącił kolejnego Bf 109. Do końca miesiąca jego ofiarą padły dwa następne Messerschmitty oraz Heinkel He 59. Po tym intensywnym, czternastomiesięcznym okresie lotów bojowych, w sierpniu Gingera przeniesiono na odpoczynek do 57. Operational Training Unit.
W marcu 1942 r. Flight Lieutnant James Lacey przydzielony został do 602. Dywizjonu Myśliwskiego RAF City of Glasgow. Latając w tej jednostce na Spitfire Mk V, uszkodził dwa Focke Wulfy Fw 190. Następnie skierowano go do dowództwa 81. Grupy Myśliwskiej oraz ośrodka wyszkolenia w Milfield. Jego doświadczenie okazywało się bezcenne w pracy szkoleniowej.
Rok później, w marcu 1943 r. Ginger zmienił zupełnie teatr działań wojennych, bo skierowano go do 20. Dywizjonu Myśliwskiego RAF w Kaylan w Indiach. Cztery miesiące później trafił do 1572. Gunnery Flight, a w 1944 r. latał już na Spitfire Mk VIII w 155. Dywizjonie Myśliwskim RAF. W listopadzie, awansowany do stopnia Squadron Leadera, objął dowodzenie nad 17. Dywizjonem Myśliwskim RAF. W tej jednostce odniósł swoje ostatnie zwycięstwo: 19 lutego 1945 r. strącił Nakajima Ki 43 Oscar w rejonie Sagaing.
James Lacey pozostał w służbie do marca 1967 r. Po odejściu z RAF pracował w lotnictwie cywilnym i jako instruktor w aeroklubie w Bridlington. Ogółem w czasie wojny zestrzelił 28 samolotów wroga, 4 prawdopodobnie i 9 uszkodził. Jako jeden z niewielu pozostał w służbie liniowej od pierwszych dni wojny, aż po jej kres, udowadniając swoich umiejętności w różnych warunkach, na różnych teatrach działań wojennych i latając na różnych typach samolotów. Zmarł 30 maja 1989 roku.
Jednostki, w których służył James Lacey:
Bibliografia:
Tony Holmes, Hurricane Aces 1939-40, Oxford 1998.
Alfred Price, Late Marque Spitfire Aces 1942-45, Oxford 1995.
Alfred Price, Spitfire Mark I/II Aces 1939-41, Oxford 1996.
Przemysław Skulski, Asy Przestworzy 1939-1945, Wrocław 1995.
Mike Spick, Asy myśliwskie Aliantów, Warszawa 2006.
Zdjęcie: Wikimedia Commons
Michał Różyński
|
Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl |