infolotnicze.pl

Messerschmitt Bf 109 C

Messerchmitt Bf 109 C („Caesar”) to kolejna wersja tego najbardziej znanego niemieckiego myśliwca II wojny światowej – Bf 109.

Messerschmitt Bf 109 C był jednomiejscowym dolnopłatem myśliwskim o konstrukcji całkowicie metalowej z chowanym podwoziem i kółkiem ogonowym oraz zakrytą kabiną. Samoloty tego typu były produkowane w dwóch wersjach – C-1 i C-3. Obie były napędzane silnikiem Junkers Jumo 210 G z wtryskiem paliwa o mocy 515 kW (700 KM) który napędzał dwułopatowe metalowe śmigło. Uzbrojenie samolotu w wersji C-1 stanowiły 4 karabiny maszynowe MG 17 7,92 mm umieszczone pod dwa w skrzydłach i w kadłubie nad silnikiem. Zapas amunicji zabierany przez samolot to po 500 sztuk na karabiny w kadłubie i po 420 na km w skrzydle. W wersji C-3 miejsce skrzydłowych karabinów zajęły działka MG FF kalibru 20 mm z zapasem amunicji 60 naboi na lufę.

Trzy prototypy samolotu Messerschmitt Bf 109 C powstały pod koniec 1937 i na początku 1938 roku. Oznaczono je jako V-17, V-18 i V-19. Dwa pierwsze z nich posiadały jeszcze silnik Jumo 210D, trzeci wyposażono już w docelowy Jumo 210G, posiadał on także nowe skrzydło które pozwalało na montaż dwóch typów uzbrojenia – karabinów MG 17 lub działek MG FF. W ciekawy sposób rozwiązano rozmieszczenie taśmy amunicyjnej do km, która ciągnęła się przez całe skrzydło rozmieszczona na wałkach umożliwiających jej przesuwanie. Patent ten stosowano także w kolejnych wersjach – D i E. V-19 stał się wzorcem dla późniejszych maszyn seryjnych. Poza uzbrojeniem i silnikiem Bf-109 C różniły się od wersji B drobnymi zmianami konstrukcyjnymi.

W sumie Messerschmitt Bf 109 C posiadał cztery warianty – C-1, C-2, C-3, C-4.

Bf 109 C-1 wywodził się bezpośrednio z V-19 i posiadał 4 km-y MG 17. Był najliczniej produkowaną wersją Bf 109C.

Bf 109 C-2 prawdopodobnie nie wyszedł nawet poza stadium prób. Miał być uzbrojony w pięć karabinów maszynowych MG 17 – po dwa w skrzydłach i nad silnikiem plus jeden strzelający przez piastę śmigła.

Bf 109 C-3  stworzona w kilkunastu egzemplarzach na podstawie maszyn C-1 wersja różniąca się od pierwowzoru zastosowaniem w skrzydłach działek MG FF zamiast km-ów. Bęben amunicyjny do tej broni był na tyle duży, że nie mieścił się w obrysie skrzydła i wystawał od dołu płata – osłonięty specjalną owiewką.

Bf 109 C-4 także najprawdopodobniej nie wyszedł poza stadium prób. Miał posiadać uzbrojenie identycznie rozmieszczone jak wersja C-2, z tym, że w miejsce pojedynczego km-u strzelającego przez wał silnika wprowadzono działko MG FF.

Produkcja maszyn Messerschmitt Bf 109 C odbywała się wiosną 1938 roku i zamknęła się liczbą jedynie około 55-58 egzemplarzy. Prawdopodobnie 5 maszyn tego typu brało udział w wojnie domowej w Hiszpanii w ramach Legionu Kondor.

Messerschmitt Bf 109 C – dane techniczne dla wersji C-1.

rozpiętość 9,9 m
długość 8,7 m
wysokość 2,45 m
Powierzchnia nośna 16,35 m2
Masa własna 1597 kg
Masa całkowita 2296 kg
Prędkość maksymalna 470 km/h
Prędkość przelotowa 360 km/h
Prędkość lądowania 120 km/h
Prędkość wznoszenia 9,52 m/s
Zasięg maks 450 km
Pułap 9500 m

Bibliografia

Lynn R.,  The Messerschmitt Bf 109, Part. 1,  Sam Publications 2005.
Karlheinz K., Nowarra H.J. , Die Deutsche Flugzeuge 1933-1945,  Munchen 1972.
Kowalski T., Samolot myśliwski Messerschmitt Bf 109 A-E, Warszawa 1989
Nowarra H. J., Deutsche Jagdflugzeuge 1915-1945, Dörfler Zeitgeschichte 1985.

Michulec R., Messerschmitt Me 109. cz. I, Warszawa 1997.
Ledwoch J., Skupiewski Adam, Messerschmitt Bf 109, Warszawa 1994.

Rys.: Björn Huber via Wikimedia Commons

Paweł Lach, Wojciech Sługocki

Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl

 Więcej informacji na stronie głównej Milipedii