infolotnicze.pl

Jarina Tadeusz

Tadeusz Jarina (1897-1977), podpułkownik pilot obserwator Wojska Polskiego.

Urodził się 8 września 1897 roku we Lwowie. Ukończył czteroklasową polską szkołę ludową w Stanisławowie. Później uczył się w lwowskim Korpusie Kadetów. 15 marca 1915 roku promowano go na oficera. Służył w 4. batalionie strzelców polnych. Walczył pod Gorlicami, Kraśnikiem i Zatorszem. Dowodził plutonem, a następnie drużyną karabinów maszynowych. Był dwukrotnie ranny. Kilkukrotnie otrzymywał odznaczenia austro-węgierskie: Wojskowy Krzyż Zasługi III klasy z Mieczami, Srebrny Medal Waleczności I klasy, Krzyż Karola oraz niemiecki Żelazny Krzyż II klasy.

Od 1 listopada 1918 roku Tadeusz Jarina służył w Wojsku Polskim. Walczył w obronie Lwowa. 3 stycznia 1919 roku został ranny w walkach pod Skniłowem. Ukończył kurs obserwatorów przy krakowskiej 5. eskadrze lotniczej oraz kurs pilotażu przy lwowskiej 6. eskadrze wywiadowczej. W 1920 roku jako podporucznik obserwator samolotu 5. eskadry został zestrzelony (pilotował sierż. Michał Solski) i dostał się do niewoli radzieckiej, z której zdołał jednak zbiec. Po zakończeniu wojny polsko-radzieckiej mianowano go dowódcą 5. eskadry wywiadowczej włączonej w skład 3. pułku lotniczego w Poznaniu. Pełnił tę funkcję do 1 kwietnia 1924 roku. 24 października kolejnego roku otrzymał stanowisko dowódcy niedawno utworzonej 61. eskadry liniowej 6. Pułku Lotniczego we Lwowie. W 1929 roku został dowódcą I. dywizjonu 6. pułku lotniczego. Następnie (do marca 1933 roku) był komendantem Szkoły Podoficerów Pilotów w Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa w Bydgoszczy. W kwietniu 1933 roku przeniesiono go do toruńskiego 4. Pułku Lotniczego, gdzie objął dowodzenie nad I. dywizjonem lotniczym. Od października 1935 roku przez dwa lata dowodził dywizjonem szkolnym 4. Pułku Lotniczego. W listopadzie 1937 roku został dowódcą 3. Pułku Lotniczego. Pełnił funkcję dowódcy do rozformowania pułku w sierpniu 1939 roku. Zmarł 9 stycznia 1977 roku.

Przygoda Tadeusza Jariny z lotnictwem zaczęła się dopiero podczas wojny polsko-radzieckiej. W okresie wojny światowej był on dowódcą niewielkich oddziałów piechoty. W latach 1919-1920 Jarina był zwykłym obserwatorem, a później pilotem w stopniu podporucznika. Dopiero w czasie pokoju otrzymywał kolejne stanowiska dowódcze. Trzeba jednak stwierdzić, że długoletnia służba na czele eskadry, a później dywizjonów w różnych pułkach pozwoliła Tadeuszowi Jarinie na zdobycie doświadczenia wymaganego od dowódcy pułku lotniczego.

Lista jednostek, w których Tadeusz Jarina służył lub dowodził i stanowisk, które pełnił

  • 4. batalion strzelców polnych (Armia Austro-Węgier);
  • 5. eskadra lotnicza;
  • 6. eskadra wywiadowcza;
  • 5. eskadra wywiadowcza – dowódca;
  • 6. pułk lotniczy – dowódca 61. eskadry liniowej, a później I. dywizjonu lotniczego;
  • Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa w Bydgoszczy – komendant Szkoły Podoficerów Pilotów;
  • 4. Pułk Lotniczy – dowódca I. dywizjonu, a później dowódca dywizjonu szkolnego;

Bibliografia
Ku czci poległych lotników, pod red. M. Romeyko, Warszawa 1933.
Wyszukiwarka miejsc spoczynku polskich lotników, hasło: Tadeusz Jarina, [w:] http://niebieskaeskadra.pl/?control=8#, [dostęp: 23 kwietnia 2013 r., godz. 9.08]
Zieliński Józef, Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2000, Poznań 2001.

Na zdjęciu od prawej: ppor. obs. Tadeusz Jarina, ppor. pil. Władysław Kalkus, ppor. Baranowski, gen. pil. Gustaw Macewicz, por. pil. Juliusz Gilewicz, ppor. pil. Chramiec, por. obs. Popiel. Ku czci poległych lotników, pod red. M. Romeyko, Warszawa 1933, s. 152.

Mariusz Niestrawski

Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl

Więcej informacji na stronie głównej Milipedii


Opublikowano

w

przez