Siły Powietrze Ukrainy sięgają swymi korzeniami do roku 1918.
Rys historyczny
Tradycje lotnicze sięgają jeszcze głębiej. Jednym z pierwszych konstruktorów lotniczych był Olexandr Mogaiskiy, a filary pod teorię rakiet budował m.in. Mykola Kybalchych podobnie jak Olexandr Zasiadko konstruktor rakiet.
Pod koniec marca 1918 roku na Zaporożu powołano niewielką jednostkę lotniczą, która działała w rejonie Charkowa. W późniejszym czasie powołano kolejne jednostki zgrupowane w 3 inspektoratach. Powołano również jednostki wyposażone w ciężkie maszyny czterosilnikowe. Samoloty były w stanie przenieść do 800kg bomb i były uzbrojone w 7-8 karabinów maszynowych. W grudniu 1918 roku “litunska sotnia” jako pierwsza jednostka stała się częścią ukraińskiej armii galicyjskiej, paramilitarnej formacji powołanej na zachodzie Ukrainy.
Podczas II wojny światowej wielu pilotów wywodzących się z dzisiejszej Ukrainy odniosło spore sukcesy w walkach powietrznych. Najbardziej znanym z nich był Iwan Kożedub – trzykrotny Bohater Związku Radzieckiego z zaliczonymi 62 zestrzeleniami. Drugim znanym lotnikiem był Serhy Grycevec z 40 zestrzeleniami.
Podczas radzieckiej inwazji na Afganistan ukraińscy piloci zajmowali się m.in. osłoną konwojów, dostawami sprzętu i wykonywaniem misji bojowych na rzecz wojsk własnych. Wielu z pilotów z tamtego okresu nadal pozostaje w służbie do dnia dzisiejszego, a kombatanci tamtej wojny powołali specjalny związek mający na celu wspierać i chronić byłych lotników.
Czasy współczesne
Siły Powietrzne w dzisiejszej formule powstały 17 marca 1992 roku na mocy rozkazu Szefa Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Ukrainy. Dowództwo SP sformowano na bazie 24 armii lotniczej, która stacjonowała w Winnicy. W tamtym okresie w skład SP wchodził 600 jednostek wojskowych, 2800 samolotów i ponad 120 tysięcy żołnierzy.
W dniu dzisiejszym ukraińskie Siły Powietrzne składają się z 5 głównych gałęzi i podzielone są na korpusy lotnicze, dywizje lotnictwa transportowego i centra szkoleniowe. Charkowski instytut SP stanowi główny ośrodek szkoleniowy. Tradycyjne święto lotnicze zostało ustalone na ostatnią sobotę sierpnia każdego roku.
W chwili obecnej Siły Powietrzne Ukrainy stanowią jeden z filarów integralności państwa i zabezpieczają przestrzeń powietrzną państwa. W 1997 rozpoczęto trwający do 2005 roku program tworzenia i rozwoju Sił Powietrznych. W roku 2000 rozpoczęto kolejny program mający trwać do 2005 roku.
Główne zadania dowództwa Sił Powietrznych Ukrainy:
- realizacja państwowej polityki dotyczącej reform i rozwoju Sił Powietrznych
- bezpośrednie przywództwo Sił Powietrznych; zapewnienie ciągłej gotowości bojowej i zdolności mobilizacyjnej
- szkolenie podległych jednostek celem przygotowania do zadań związanych z obroną kraju
- organizacja zaopatrzenia Sił Powietrznych
- zapewnienie bezpieczeństwa socjalnego i prawnego dla lotników i ich rodzin oraz pracowników SP
Główne zadania Sił Powietrznych:
- osiągnięcie dominacji powietrznej
- zabezpieczenie sił własnych przed atakami przeciwnika
- wsparcie Marynarki i Wojsk Lądowych
- przełamanie manewrów przeciwnika i jego linii zaopatrzenia
- interwencja podczas desantów i walka z już przybyłymi siłami wroga
- zwiad powietrzny
- transport wojsk i wyposażenia
- niszczenie zaplecza militarnego przeciwnika i kluczowych obiektów i infrastruktury komunikacyjnej
Siły Powietrzne Ukrainy składają się z 5 głównych gałęzi:
- Lotnictwo bombowe wyposażone w maszyny Tu-22m3 i Su-24 stanowi główną siłę uderzeniową SP przeznaczoną do niszczenia wojsk, samolotów jednostek morskich oraz infrastruktury wojskowej przeciwnika
- Lotnictwo szturmowe wyposażone w maszyny Su-25przeznaczone do wsparcia własnych jednostek lądowych
- Lotnictwo myśliwskie wyposażone w samoloty Su-27 i MiG-29 przeznaczone do bezpośredniej walki powietrznej
- Lotnictwo rozpoznawcze wyposażone w samoloty Il-76 i An-24
Wyposażenie Sił Powietrznych Ukrainy:
- MiG-29 – 80 sztuk
- Su-24 – 25 sztuk
- Su-25 – 36 sztuk
- Su-27 – 36 sztuk
Samoloty transportowe i specjalne
- An-24/26 – 27 sztuk
- An-70 – 3 sztuki
- Ił-76 – 4 sztuki
- Tu-134 – 2 sztuki
- An-30 – 2 sztuki
Samoloty szkolne
- L-39 – 9 sztuk
Źródło: http://www.mil.gov.ua, World Air Forces 2013, Flightglobal 2013.
|
Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl |