Suchoj Su-27 / Sukhoi Su-27

Su-27 to myśliwiec 4 generacji.

Prace nad samolotem rozpoczęły się w 1969 roku. Maszyna miała być odpowiedzią na amerykański samolot F-15 i stać się myśliwcem przewagi powietrznej. Samolot oparto o nową koncepcję kadłuba i wyposażono w system EDCS (electronic distance control system). Prace projektowe ukończono w 1971 roku, a rok później przekazano samolot na testy w Siłach Powietrznych. W międzyczasie Rosjanie doszli do wniosku, że potrzebują 2 myśliwców i lekkim miał się zająć Mikoyan, a ciężkim Sukhoi. W związku z tym doszło do przekonstruowania samolotu. Zmiany dotknęły silników, konstrukcji skrzydła i wewnętrznych zbiorników paliwa. Do napędu wybrano silniki AL-31F. Rosjanie borykali się również ze swoją awioniką, która był za duża i zbyt ciężka. W związku z tym trwały intensywne prace mające na celu odpowiednie połączenie wszystkich komponentów i rozwój nowych podzespołów. Ostatecznie konfiguracja produkcyjna została ustalona w 1975 roku. Rok później samolot został zatwierdzony i przechodził dalej intensywne testy i w 1977 dostał zielone światło od marszałka A.N. Yefimova. W tym samym roku oblatano pierwszy prototyp, a w roku następnym do programu testów włączono drugą maszynę. W 1979 po znacznym przyspieszeniu programu testów samolot został zaakceptowany do oficjalnych prób państwowych i wojskowych. Pierwsze próby i dane porównawcze nie napawały Rosjan optymizmem i zakładana przewaga nad myśliwcami zachodnimi nie była osiągalna. Rosjanie przeszacowali nieco możliwości F-15, a dodatkowo masa samolotu wzrosła tak znacznie, że jego osiągi nie mogły być zadowalające. Biuro konstrukcyjne podjęło drastyczne kroki mające poprawić właściwości samolotu. Wprowadzono ścisłą kontrolę wagi, zmniejszono opór, zwiększono siłę nośną skrzydła oraz poprawiono możliwości samolotu. Zaowocowało to prototypem oznaczonym jako T-10S. W 1981 roku zaakceptowano pierwszy prototyp w konfiguracji produkcyjnej. Produkcja na szeroką skalę ruszyła w 1982 roku. Różnorakie testy samolotu trwały nadal i oficjalnie maszyna weszła do służby na mocy specjalnego dekretu z 23 sierpnia 1990. Oficjalny papier sobie, a samoloty były już od 5 lat w służbie. Jako, że konieczne było przeszkalanie pilotów na nowy typ samolotu już w 1976 roku rozpoczęto prace nad dwumiejscową wersją samolotu Su-27UB. Oficjalne testy maszyna przechodziła pomiędzy 1985 i 1987. Pierwsze produkcyjne samoloty trafiły do jednostek bojowych w 1987 roku. W 1989 samoloty Su-27 i Su-27UB po raz pierwszy zaprezentowano na pokazach w Le Bourget. Samolot odniósł spory sukces komercyjny i w wersji Su-27SK i Su-27UBK był eksportowany do Chin, Wietnamu, Etiopii, Indonezji, a od 1998 roku samolot jest produkowany w Chinach na licencji jako F/J-11. Pierwsza maszyna produkcyjna wzniosła się w powietrze w 1998 roku.

Osiągi smoalotu
Masa startowa:
– normalna ( 2xR-27R1 + 2xR-73E, 5270 kg paliwa), 23,430*kg
– maksymalna,30,450 kg
Maksymalna masa do lądowania, kg 21,000
Max masa do lądowania, kg 23,000
Zapas paliwa wewnątrz kg 9,400
Maksymalna masa uzbrojenia, kg 4,430
Pułap (w czystej konfiguracji), km 18.5
Maksymalna prękdość na poziomie morza (czysta konfiguracja): 1,400 km/h
Max Mach (na czysto) 2.35
Przeciążenia: G 9
Zasięg (2xR-27R1, 2xR-73E wystrzelone w połowie dystansu):
– na poziomie morza, 1340 km
– na wysokim pułapie, 3530 km
Maksymalna długość przebywania w powietrzu, 4.5h

Rozbieg przy normalnym załadunku: 450m

Dobieg przy normalnej masie od lądowania (ze spadochronem hamującym): 620m

Wymiary:
– długość, 21,9m
– rozpiętość, 14,7m
– wysokość, 5,9m
Załoga: 1

NapędIlość i typ silników:2 x AL-31F

Ciąg:
– z dopalaniem, 12,500 -2 %kgf
– przy pełnej mocy,7,670 ± 2 % kgf
Uzbrojenie:

1. Działka wewnątrzkadłubowe 30mm, 150 pocisków
2. Pociski powietrze-powietrze R-27R1(ER1) R-27T1(ET1) R-73E
3. Niekierowane S-8KOM, S-8OM, S-8BM S-13T, S-13OF S-25OFM-PU
4. Bomby, kg 100, 250, 500
5. Cluster bombs RBK-500
6. Zewnętrzne zbiorniki n/a
7. Ilość podwieszeń 10

Opracowane na podstawie: sukhoi.org