Guttmejer Eugeniusz

Eugeniusz Guttmejer (1898-1926), porucznik pilot (pośmiertnie kapitan pilot) Wojska Polskiego.

Urodził się 4 stycznia 1898 roku we Włocławku. Uczęszczał do szkoły realnej w Warszawie. W czasie pierwszej wojny światowej został internowany i wywieziony w głąb Niemiec. Stamtąd zbiegł do Francji, gdzie ukończył szkołę średnią. Wstąpił w szeregi Armii Polskiej we Francji. Został skierowany do lotnictwa. Przeszedł przez szkoły pilotażu w Vineuil, Miramas, Pau, Biscarosse i Avord. W maju 1919 roku przybył do Polski. Wyłączono go ze składu lotnictwa Armii Hallera i wcielono do 1. eskadry lotniczej zaangażowanej w walce z bolszewikami na Froncie Litewsko-Białoruskim. 14 maja 1920 roku jako podchorąży pilot rozpoczął służbę w 19. eskadrze myśliwskiej, równo po dwóch tygodniach odniósł zwycięstwo powietrzne nad samolotem radzieckim. W sierpniu odznaczył się w czasie bitwy warszawskiej. W wojnie 1919-1920 przeszedł dwa wypadki lotnicze, które skutkowały poważnymi kontuzjami. Po zakończeniu wojny skierowano go w charakterze instruktora do Wyższej Szkoły Pilotów w Grudziądzu. Po utworzeniu 4. Pułku Lotniczego w 1924 roku na własną prośbę przeniósł się do Torunia. W następnym roku był jednym z pilotów, którzy drogą powietrzną przyprowadzili do Polski samoloty zakupione we Francji. W marcu 1926 roku w związku z koncepcją utworzenia dywizjonu myśliwskiego w 4. Pułku Lotniczym, kpt. Guttmejer otrzymał zadanie sformowania 123. eskadry myśliwskiej. Osobiście oblatywał samoloty, które przydzielano oddziałowi. 17 marca 1926 roku próbował przysłany myśliwiec SPAD 61C1. W trakcie wykonywania wiązanki akrobacji od samolotu Guttmejera oderwało się skrzydło. Samolot runął na ziemię grzebiąc pilota. Młody lotnik został pośmiertnie awansowany na kapitana.

Eugeniusz Guttmejer był zdolnym pilotem myśliwskim. W bardzo młodym wieku odznaczył się w działaniach wywiadowczych, myśliwskich i szturmowych na froncie polsko-bolszewickim. Mimo słabego zdrowia nadszarpniętego dwoma poważnymi wypadkami lotniczymi po pokoju ryskim zdecydował się pozostać w lotnictwie. Przez wiele lat zajmował odpowiedzialne stanowisko instruktora pilotażu. Nie zdążył sprawdzić się na najniższym szczeblu dowódczym. Tak jak wielu innych polskich pilotów zginął z powodu złej jakości samolotów zakupionych przez Wojsko Polskie.

Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (nr 2499);

• Polowa Odznaka Pilota.

Jednostki, w których Eugeniusz Guttmejer służył i stanowiska, które pełnił

• 1. eskadra lotnicza;

• 19. eskadra myśliwska;

• Wyższa Szkołą Pilotów – instruktor pilotażu;

• 123. eskadra myśliwska – dowódca.

Bibliografia
Ku czci poległych lotników. Księga pamiątkowa, pod red. M. Romeyko, Warszawa 1933.
Niestrawski Mariusz, Latające trumny lotnictwa II Rzeczypospolitej, [w:] Aeroplan, r. 2013, nr 3, s. 29-37.
Pawlak Jerzy, Polskie eskadry w latach 1918-1939, Warszawa 1989.
Zieliński Józef, Lotnicy Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari, Warszawa-Toruń 2005.

Zdjęcie: „Lot”, r. 1923, nr 1..