54. Dywizjon Myśliwski RAF (No. 54 Squadron RAF) – okres międzywojenny i II wojna światowa.
| Data powstania | 16.05.1916 |
| Lata istnienia | 16.05.1916 – 25.10.1919; 15.01.1930 – 31.10.1945; 15.11.1945 – 11.03.2005; 1.09.2005 do dziś. |
| Motto | Audax omnia perpeti |
| Oznaczenie kodowe | DL (04.1939 – 09.1939 i 04.1944 – 10.1945); KL (09.1939 – 06.1942) |
| 54. Dywizjon Myśliwski RAF |
54. Dywizjon Myśliwski RAF powstał w trakcie I wojny światowej 16 maja 1916 roku. Aktywnie brał on udział w walkach we Francji, po zakończeniu działań wojennych został on rozwiązany w październiku 1919 roku. Po jedenastu latach w styczniu 1930 roku Dywizjon odtworzono w Hornchurch i wyposażono go w maszyny Siskin. Jeszcze w tym samym roku jednostkę wyposażono w Bulldog’i, by po sześciu latach zastąpić je Gauntlet’ami. Wiosną 1937 roku 54. Dywizjon Myśliwski RAF otrzymał maszyny Gladiator, po roku zastąpiły je z kolei słynne Spitfire’y. Początek wojny upłynął jednostce na lotach patrolowych, w maju 1940 roku w związku z ewakuacją wojsk alianckich z Dunkierki prowadziła ona z kolei działania przechwytujące nad wybrzeżem Belgii i Holandii. Później 54. Dywizjon Myśliwski RAF brał aktywny udział w walkach I etapu Bitwy o Wielką Brytanię zgłaszając 54 zestrzelenia przy stracie 20 maszyn własnych. We wrześniu 1940 roku jednostkę wycofano z pierwszej linii do której powróciła na początku 1941. Od lutego do listopada tego roku Squadron prowadził działania wymiatające nad północną Francją, po czym został wycofany do Szkocji. W czerwcu 1942 roku 54. Dywizjon Myśliwski został przetransportowany do Australii gdzie wszedł w skład obrony powietrznej rejonu miasta Darwin. W trakcie kolejnych miesięcy jednostka zwalczała japońskie naloty i rajdy na Port i bazy wojskowe w tym mieście prowadzone z baz w Indiach Holenderskich. Od połowy 1943 roku natężenie japońskich akcji mocno jednak spadło. 54. Dywizjon Myśliwski RAF pozostał jednak w Australii do końca wojny, by z końcem października 1945 roku zostać rozwiązanym w Melbourne. |
| Sławni piloci 54. Dywizjonu | Alan Deere – (17 indywidualnych, 1 zespołowe zestrzelenia oraz 8 uszkodzonych). Colin Gray – (27 indywidualnych, 2 zespołowo, 7 prawdopodobne zestrzelenia, a także 12 uszkodzeń). Ludwik Martel – (2 indywidualne zestrzelenia) Polski pilot latający w 54. Dywizjonie w pierwszej połowie 1940 roku. |
| Używane samoloty (1930-1945) | Armstrong Whitworth Siskin IIIDC (01.1930 – 12.1930); Bristol Bulldog IIA (04.1930 – 09.1936); Gloster Gauntlet II (09.1936 – 05.1937); Gloster Gladiator I (04.1937 – 04.1939); Supermarine Spitfire I (03.1939 – 02.1941); Spitfire IIA (02.1941 – 05.1941 i 08.1941); Spitfire IIB (11.1941 – 03.1942); Spitfire VA (05.1941 – 08.1941); Spitfire VB (06.1941 – 11.1941 i 03.1942 – 05.1942); Spitfire VC (09.1942 – 05.1944); Spitfire VIII (03.1944 – 09.1945). |
Bibliografia:
Delve K., Fighter Command 1936-1968. An Operational & Historical Record, Barnsley 2007.
Halley J., The Squadrons of the Royal Air Forces & Commonwealth 1918-1988, Tonbridge 1988.
Spick M., Asy myśliwskie Aliantów, Warszawa 2006.
Zdjęcie: Piloci 54. Dywizjonu około 1942 roku, Australian War Memorial, P01518.001 via Wikimedia Commons.
Wojciech Sługocki
|
Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl |