Serednicki Aleksander

Aleksander Serednicki (1885-1926), pułkownik pilot Wojska Polskiego.

Urodził się 6 lutego 1885 roku w miejscowości Demienki, powiat Czerkasy. Uczęszczał do korpusu kadetów w Kijowie, a w 1903 roku rozpoczął naukę w szkole junkrów kawalerii w Elizawetgradzie. Jako absolwent otrzymał stopień korneta i skierowanie do 8. pułku dragonów armii rosyjskiej. W 1908 roku promowano go na porucznika. W latach 1910-1912 kontynuował szkolenie w Wyższej Szkole Oficerskiej Kawalerii w Petersburgu. Mury szkoły opuścił w stopniu podrotmistrza. Przed wybuchem pierwszej wojny światowej odbył jeszcze roczny kurs aeronautyczny. Na początku „wielkiej wojny” dowodził szwadronem 6. pułku huzarów. W kwietniu 1915 roku został przeniesiony do lotnictwa. Pełnił służbę w bombowych oddziałach lotniczych wyposażonych w samoloty Ilja Muromiec. Z czasem został dowódcą oddziału, a później grupy. 27 grudnia 1918 roku w stopniu rotmistrza zgłosił akces do Wojska Polskiego. Był dowódcą i szefem lotnictwa Frontu Litewsko-Białoruskiego, szefem sztabu Inspektoratu Wojsk Lotniczych, szefem lotnictwa Frontu Północnego i 1. Armii. W marcu 1920 roku w stopniu majora objął stanowisko szefa lotnictwa Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. W tym samym roku zweryfikowano go na stopień podpułkownika. Mimo pełnienia funkcji sztabowych wykonywał loty bojowe. Z dniem 1 września 1921 roku objął komendanturę nad świeżo zorganizowanym 3. Pułkiem Lotniczym w Poznaniu (lotnisko Ławica). W kolejnym roku awansował na pułkownika i został przeniesiony na stanowisko inspektora lotnictwa w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej MSWojsk. W 1924 roku na czele grupy 6 samolotów zakupionych dla Wojska Polskiego przeleciał ponad Alpami. Zginął śmiercią lotnika 23 kwietnia 1926 roku pod Radomiem.

Aleksander Serednicki był świetnie zapowiadającym się oficerem lotnictwa. Miał znaczące (jak na polskie warunki) doświadczenie z lotnictwa w okresie pierwszej wojny światowej. W niepodległej Polsce pełnił szereg odpowiedzialnych stanowisk sztabowych, nie stronił przy tym od lotów bojowych. Był jednym z naturalnych kandydatów do objęcia funkcji dowódcy pułku lotniczego. Był lubiany przez podkomendnych i zwierzchników. Wraz z posiadanym doświadczeniem predestynowało go to do stanięcia na czele polskiego lotnictwa. Przedwczesna śmierć zakończyła jednak świetnie zapowiadającą się karierę płk. Serednickiego.

Lista odznaczeń

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (nr 8078);

• Krzyż Walecznych;

• Polowa Odznaka Pilota.

Lista jednostek, w których Aleksander Serednicki służył lub dowodził i stanowisk, które pełnił

• 8. pułk dragonów (Imperium Rosyjskie);

• 6. pułk huzarów – dowódca szwadronu (Imperium Rosyjskie);

• Front Litewsko-Białoruski – dowódca/szef lotnictwa;

• Inspektorat Wojsk Lotniczych Ministerstwa Spraw Wojskowych – szef sztabu;

• Front Północny – szef lotnictwa;

• 1. Armia Wojska Polskiego – szef lotnictwa;

• Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego – szef lotnictwa;

• 3. Pułk Lotniczy – dowódca;

• Departament IV Żeglugi Powietrznej MSWojsk – inspektor lotnictwa.

Awanse

• Kornet (między 1903 a 1908);

• Porucznik (1908);

• Podrotmistrz (1912);

• Rotmistrz (między 1912 a 1918);

• Major (1919 lub 1920)

• Podpułkownik (1920);

• Pułkownik (1922).

Bibliografia
Ku czci poległych lotników. Księga Pamiątkowa, pod red. M. Romeyko, Warszawa 1933.
Zieliński Józef, Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2000, Poznań 2001.
Zieliński Józef, Lotnicy Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari 1919-1920, Warszawa-Toruń 2005.

Żródło: Mała Encyklopedia Lotnicza, Warszawa 1938, s. 406.

Mariusz Niestrawski