Bomba odłamkowa 75 kg PuW w lotnictwie wojskowym była używana w okresie międzywojennym.
Bomba odłamkowa 75 kg PuW była bronią konstrukcji niemieckiej. Opracowana została w ośrodku w Berlinie Friedenau w 1915 roku, du uzbrojenia lotnictwa weszła rok później. Polskie lotnictwo wojskowe pozyskało te bomby dzięki zdobyciu składów i lotniska Poznań-Ławica w trakcie powstania wielkopolskiego. Ich liczbę określa się na około 1000 sztuk. Skrót PuW był wspólny dla wszystkich bomb pochodzenia niemieckiego i pochodził on od nazwy Prüfanstalt und Werft der Fligertruppen.
Bomba odłamkowa 75 kg PuW służyła do niszczenia siły żywej trudnej do zwalczenia przez bomby o mniejszym wagomiarze – czyli znajdujących się za lekkimi zasłonami, w pojazdach itp. Stalowy korpus bomby zakończony był statecznikiem w postaci trzech lotek wprowadzających broń w ruch wirowy. W broni tej stosowano odśrodkowy zapalnik uderzeniowy który w zależności od nastawienia mógł działać natychmiastowo lub ze zwłoką, taki sam jak w bombie odłamkowej 12,5 kg PuW. Odbezpieczał się on dzięki sile odśrodkowej powstającej dzięki obracaniu się bomby. Minimalna wysokość zrzutu wynosiła około 300 m. Bomby 75 kg PuW wypełnione były materiałem wybuchowym – mieszanką dwunitrotoluenu oraz dwu- i czteronitronaftalenu. Malowano je farbą olejną w kolorze szarym.
Podstawowe dane bomby 75 kg PuW
| Masa bomby | 74 kg |
| Masa materiału wybuchowego | 20 kg |
| Masa zapalnika | 1,05 kg |
| Długość bomby | 1700 mm |
| Średnica bomby | 160 mm |
Bibliografia
Fleisher W., German air-dropped weapons to 1945, Stuttgart 2003.
Thamm W., Fligerbomben, Bonn 2003.
Popiel A., Uzbrojenie lotnictwa polskiego 1918-1939, Warszawa 1991.
Wojciech Sługocki
|
Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl |