Ernest Cieślewski (1886-? ((Prawdopodobnym miejscem śmierci był Oświęcim, gdzie zginęła niemal cała rodzina Cieślewskich. Informację otrzymaliśmy od Pana Sebastiana Brzyszczana, a szczegółowy wykaz można odnaleźć pod adresem: http://cleveland.indymedia.org/uploads/2007/03/c.htm)) ), podpułkownik pilot Wojska Polskiego.
Urodził się 29 sierpnia 1886 roku w powiecie Sokal w Galicji Wschodniej. Po 8 latach nauki w gimnazjum zdał egzamin dojrzałości. Następnie rozpoczął edukację na Politechnice Lwowskiej. Po 7 semestrach zakończył studia we Lwowie i zapoczątkował studia na Technicznej Akademii Wojskowej w Mödling. Od 18 sierpnia 1907 do 1 października 1912 roku był oficerem w 10. pułku polnym haubic Armii Austro-Węgier. Następnie uzupełniał studia politechniczne w Wiedniu. Po wybuchu pierwszej wojny światowej skierowano go do 10. pułku artylerii górskiej. Był adiutantem, a później dowódcą baterii. W 10. pułku służył od 29 lipca 1914 do 9 czerwca 1915 roku. Następnego dnia objął stanowisko dowódcy 1. baterii 13. pułku artylerii górskiej. Na czele tej baterii stał do 21 maja 1916 roku. Od końca lutego do 30 października 1917 roku był dowódcą eskadry lotniczej przydzielonej VI. Armii. Za okres pierwszej wojny światowej Cieślewski otrzymał kilka odznaczeń państw centralnych, austro-węgierskie: Wojskowy Krzyż Zasługi (dwukrotnie) i Wojskowy Medal Zasługi (dwukrotnie), a także turecki Żelazny Półksiężyc. 1 listopada 1918 roku Ernest Cieślewski zameldował się na lotnisku Rakowice pod Krakowem. 12 lipca następnego roku otrzymał tytuł i odznakę pilota, a nieco ponad miesiąc później (20 sierpnia) został szefem uzupełnień w Inspektoracie Wojsk Lotniczych w Warszawie. 7 lutego 1920 roku rozpoczął pełnienie funkcji dowódcy Szkół Lotniczych, natomiast 29 marca przeniesiono go na stanowisko kierownika Wydziału I Organizacyjnego Sekcji II Departamentu III Ministerstwa Spraw Wojskowych. 1 kwietnia 1920 roku Naczelny Wódz Józef Piłsudski zatwierdził go w stopniu podpułkownika. 7 lipca został przeniesiony do dyspozycji Szefostwa Lotnictwa Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. Od 17 sierpnia był oficerem inspekcyjnym lotnictwa przy Szefie Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Przesyłał alarmujące raporty na temat stanu polskiego lotnictwa. Po zakończeniu wojny polsko-radzieckiej, 25 lipca 1921 roku powierzono mu misję zorganizowania 2. Pułku Lotniczego w Krakowie. Był pierwszym dowódcą pułku. Pełnił swoje obowiązki do kwietnia 1923 roku, po nim stanowisko to objął ppłk Jerzy Borejsza. Później został przeniesiony na emeryturę.
Ernest Cieślewski był oficerem o starannym wykształceniu technicznym. Uczył się na Politechnice Lwowskiej, Wojskowej Akademii Technicznej w Mödling i na Politechnice w Wiedniu. Był oficerem lotnictwa o rodowodzie artylerzysty (w czym nie było nic niezwykłego). W latach pierwszej wojny światowej dowodził na niskim szczeblu baterii i eskadry, w okresie walki o granice państwa polskiego nie zwiększył bagażu doświadczeń jako dowódca liniowy. Służył wtedy w organach centralnych. Mimo to w pierwszych latach pokoju powierzono mu niezwykle odpowiedzialne stanowisko dowódcy pułku. Wkrótce jednak przestał pełnić tę ważną funkcję i usunął się w cień.
Lista odznaczeń
- Odznaka Pilota;
- Dwukrotnie Wojskowy Krzyż Zasługi (Austro-Węgry);
- Dwukrotnie Wojskowy Medal Zasługi (Austro-Węgry);
- Żelazny Półksiężyc (Turcja).
Lista jednostek, w których Ernest Cieślewski służył lub dowodził i stanowisk, które pełnił
- 10. pułk polny haubic (Austro-Węgry);
- 10. pułk artylerii górskiej (Austro-Węgry);
- 13. pułk artylerii górskiej – dowódca 1. baterii (Austro-Węgry);
- VI. Armia – dowódca eskadry lotniczej (Austro-Węgry);
- Inspektorat Wojsk Lotniczych – szef uzupełnień;
- Dowództwo Szkół Lotniczych – dowódca;
- Departament III Ministerstwa Spraw Wojskowych – szef Wydziału I Sekcji II;
- Szefostwo Lotnictwa Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego;
- Sztab Generalny Wojska Polskiego – oficer inspekcyjny lotnictwa;
- 2. Pułk Lotniczy – dowódca.
Bibliografia
Dziennik Personalny, nr 26, 14 lipca 1920.
Rocznik oficerski 1924, Warszawa 1924.
Zieliński Józef, Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2000, Poznań 2001.
Zdjęcie: Ku czci poległych lotników. Księga Pamiątkowa, Warszawa 1933, s. 245.
Mariusz Niestrawski
|
Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl |