85. Dywizjon Myśliwski RAF

85. Dywizjon Myśliwski RAF (No. 85 Squadron RAF) – okres międzywojenny i II wojna światowa.

Data powstania 1.08.1917
Lata istnienia 1.08.1917 – 3.07.1919; 1.06.1938 – 31.10.1958; 30.11.1958 – 31.03.1963; 1.04.1963 – 19.12.1975; 19.12.1975 – 1.07.1991; 2008-2011.
Motto Noctu diuque venamur
Oznaczenie kodowe NO (09.1938 – 09.1939); VY (09.1939 – 04.1951)
85. Dywizjon Myśliwski RAF
85. Dywizjon Myśliwski RAF powstał w sierpniu 1917 roku, zdążył więc wziąć udział tylko w walkach ostatniego roku I wojny światowej. W listopadzie 1919 roku Dywizjon rozwiązano. Został on odtworzony dopiero latem 1938 roku poprzez renumerację 87. Dywizjonu. Początkowo wyposażony w Gladiatory po kilku miesiącach został przezbrojony w Hurricane’y. Wraz z rozpoczęciem II wojny światowej 85. Dywizjon Myśliwski RAF został przeznaczony jako część lotniczego komponentu BEF. W jego składzie brał on udział w kampanii francuskiej, a następnie ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Po reorganizacji od czerwca brał udział w obronie angielskiego nieba w trakcie Bitwy o Wielką Brytanię. W jej trakcie piloci jednostki zestrzelili 60 samolotów wroga przy stracie 12 własnych. We wrześniu 1940 roku 85. Dywizjon Myśliwski RAF został wycofany z pierwszej linii, już jednak w październiku wrócił do akcji wykonując nocne patrole myśliwskie. Póki jednak jednostka wyposażona była w Hurricane’y które nie posiadały radaru nie miała ona większych szans na sukces. Dopiero od początku 1941 roku gdy do Dywizjonu trafiły Defiant-y i Havoc-i nocne misje zyskały większe szanse powodzenia. Od sierpnia 1942 roku 85. Dywizjon Myśliwski RAF zaczęto wyposażać w nowe maszyny Mosquito. Od wiosny kolejnego roku jednostka rozpoczęła więc loty intruderskie nad Francją które trwały przez rok do maja 1944 roku. Od tego czasu 85. Dywizjon Myśliwski RAF wszedł w skład No. 100 Group w której pozostał do końca wojny. Przez ten czas wspierał on nocne wyprawy bombowe, prowadził działania intruderskie nad terytorium Niemiec czy też zwalczał nocne myśliwce przeciwnika oraz latające bomby V-1. Po zakończeniu działań wojennych pozostał on w czynnej służbie do 1958 roku.
Sławni piloci 85. Dywizjonu Bransome Burbridge – (21 zestrzeleń pewnych, 2 prawdopodobne, 1 uszkodzony plus 3 zniszczone V1).
A. J. Owen – (15 zestrzeleń pewnych, 1 prawdopodobne, 3 uszkodzone samoloty wroga plus 1 zniszczony V1).
J. Cunningham (20 zestrzeleń pewnych, 3 prawdopodobne, 7 uszkodzonych).
E. D. Crew (12 zestrzeleń pewnych, 1 zespołowe, 5 uszkodzonych plus 21 zniszczonych V1).
Używane samoloty (1938-1945) Gloster Gladiator I (06.1938 – 09.1938); Hawker Hurricane I (09.1938 – 07.1941); Boulton Paul Defiant I (01.1941 – 02.1941); Douglas Havoc I i II (02.1941 – 09.1942); de Havilland Mosquito II (08.1942 – 07.1943); Mosquito XII (03.1943 – 11.1944); Mosquito XIII (10.1943 – 05.1944); Mosquito XV (03.1943 – 08.1943); Mosquito XVII (11.1943 – 05.1944); Mosquito 30 (11.1944 – 04.1946).

 

Bibliografia:

Delve K., Fighter Command 1936-1968. An Operational & Historical Record, Barnsley 2007.
Halley J., The Squadrons of the Royal Air Forces & Commonwealth 1918-1988, Tonbridge 1988.
Spick M., Asy myśliwskie Aliantów, Warszawa 2006.
Thomas A., Mosquito Aces of World War 2, Oxford 2005.

Wojciech Sługocki

Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl

Więcej informacji na stronie głównej Milipedii