Nazarkiewicz Stanisław

Stanisław Nazarkiewicz (1896-1994), pułkownik pilot Wojska Polskiego.

Urodził się 7 sierpnia 1896 roku. Przed pierwszą wojną światową rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, przerwał jednak naukę. 15 kwietnia 1915 roku został powołany do Armii Austro-Węgier, 11 stycznia 1916 roku trafił na front. Pierwotnie służył w 16. pułku piechoty obrony krajowej, a w kwietniu 1916 roku przeniesiono go do 22. pułku piechoty obrony krajowej. 15 maja 1918 roku został skierowany do szkoły lotniczej w Fischamend, gdzie rozpoczął szkolenie na oficera technicznego lotnictwa. 20 października ukończył kurs, po czym rozpoczął służbę w charakterze oficera technicznego eskadry na froncie włoskim. W listopadzie zgłosił się do Wojska Polskiego. Początkowo służył w lwowskiej 6. eskadrze lotniczej. 2 lutego został wycofany z frontu na kurs lotniczy dla oficerów w Warszawie. 10 maja rozpoczął naukę pilotażu w krakowskiej I. Szkole Pilotów, a od 19 grudnia doskonalił się w II. Szkole Pilotów (przeniesionej kilka miesięcy wcześniej z Warszawy do Krakowa). W styczniu 1920 roku mianowano go porucznikiem wojsk technicznych. 20 lutego ukończył szkolenie i rozpoczął służbę w krakowskim parku lotniczym w charakterze pilota. 1 sierpnia 1920 roku odszedł na front wraz z 17. eskadrą wywiadowczą. Równo po czterech miesiącach rozpoczął kurs dla dowódców eskadr i dywizjonów w Toruniu. 24 grudnia powrócił do 17. eskadry. 7 lutego następnego roku mianowano go zastępcą dowódcy 6. eskadry wywiadowczej. Pozostawał w tym oddziale do 19 czerwca 1922 roku. Pomiędzy 25 lipca 1927 a kwietniem 1929 roku dowodził 21. eskadrą liniową. W sierpniu przeniesiono go na stanowisko dowódcy 22. eskadry liniowej. 16 grudnia 1930 roku rozpoczął kurs w Wyższej Szkole Wojennej. Kurs zakończył się w 1932 roku, Nazarkiewicz nie zdołał jednak zdobyć tytułu oficera dyplomowanego. W latach 1933-1939 służył w sztabach lotniczych. W marcu 1939 roku został dowódcą 2. Pułku Lotniczego. Objął to stanowisko po płk. pil. Edwardzie Lewandowskim. W czasie kampanii polskiej 1939 roku dowodził lotnictwem Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”. Po klęsce wrześniowej przedostał się przez Rumunię i Francję do Wielkiej Brytanii. Zmarł w kwietniu 1994 roku.

Stanisław Nazarkiewicz to jeden z młodszych oficerów polskiego lotnictwa, który zdobył doświadczenie na frontach pierwszej wojny światowej. Przy tym, przez większość swej służby w armii cesarsko-królewskiej służył w piechocie, miał tylko symboliczne doświadczenie w lotnictwie. Nie przynależał do personelu latającego. Pilotem został dopiero w niepodległej Polsce, uczestniczył jako pilot w wojnie polsko-radzieckiej. Karierę Nazarkiewicz przyspieszyły studia (choć nieukończone!) na Wyższej Szkole Wojennej. Z jednej strony otwierało to drogę do awansów, lecz na kilka lat został on odciągnięty od służby liniowej. Mimo tego otrzymał on odpowiedzialne stanowiska dowódcy pułku, a później dowódcy lotnictwa SGO „Narew”.

Lista odznaczeń

  • Krzyż Walecznych (trzykrotnie).

Lista jednostek, w których Stanisław Nazarkiewicz służył lub dowodził i stanowisk, które pełnił

  • 16. pułk piechoty obrony krajowej (Austro-Węgry);
  • 22. pułk piechoty obrony krajowej (Austro-Węgry);
  • 6. eskadra lotnicza;
  • 17. eskadra wywiadowcza;
  • 6. eskadra wywiadowcza – zastępca dowódcy;
  • 21. eskadra liniowa;
  • 22. eskadra liniowa;
  • SGO „Narew” – dowódca lotnictwa.

Bibliografia
Dziennik Personalny, nr 3, 31 I 1920.
Zieliński Józef, Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2000, Poznań 2001.

Zdjęcie: Ku czci poległych lotników. Księga Pamiątkowa, Warszawa 1933, s. 198.

Mariusz Niestrawski

Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl

Więcej informacji na stronie głównej Milipedii