Boeing F/A-18C/D Hornet, F/A-18E/F Super Hornet

Samolot myśliwski F/A-18C/D Hornet / F/A-18E/F Super Hornet sięga swoimi korzeniami do roku 1975 kiedy to U.S.Navy zdecydowała się wybrać firmę McDonnell Douglas jako dostawcę myśliwca dla swoich potrzeb.

13 września 1978 nastąpił rollout samolotu podczas uroczystości która odbyła się w St. Louis. Dwa miesiące później samolot po raz pierwszy wzniósł się w powietrze startując z lotniska Lambert International Airport. Za sterami zasiał szef pilotów testowych firmy McDonnell Jack Krings. W styczniu roku następnego rozpoczęły się testy samolotu w bazie Patuxent River. W listopadzie zamknięto pierwszą fazę testów morskich kiedy to udało się przeprowadzić 32 starty i lądowania z lotniskowca USS America. W kwietniu 1980 roku U.S. Navy otrzymała pierwszy produkcyjny egzemplarz samolotu. W 82 roku nastąpiło oficjalne przemianowanie samolotu F-18 na F/A-18 by podkreślić uniwersalność sprzętu który mógł być używany zarówno do walki w powietrzu jak i misji w których atakowano cele naziemne. W roku 83 samolot wszedł do służby w U.S. Marine Corps. W tym samym roku samolot osiąga gotowość operacyjną w U.S. Navy. Rok 87 i 88 to testy samolotu w wersji C i D.

Długość: 56 ft (17.1 m)
Wysokość: 15.3 ft (4.7 m)
Rozpiętość: 40 ft (12.3 m)
Napęd: Dwa silniki F404-GE-402
Promień działania: 500+ nm (900+ km)
Pułap operacyjny: około 50,000 ft (15,250 m)
Uzbrojenie: Do 13,700 funtów (6,227 kg) na zewnętrznych podwieszeniach, których w sumie jest 9; działko M61A1 20-mm zamontowane w nosie
Załoga:
F/A-18C pilot
F/A-18D pilot i operator uzbrojenia oraz systemów elektronicznych
W 1988 roku firma McDonnell Douglas rozpoczęła wraz z U.S. Navy prace nad koncepcją zaawansowanej wersji F/A-18 Hornet nazywanej Hornet 2000. Na program przeznaczono 4,8 miliarda dolarów. Rollout samolotu nastąpił w 1995 roku i wtedy samolot otrzymał nazwę własną Super Hornet. Pierwszy lot nastąpił w listopadzie 1995 roku. Pierwsza, niewielka seria produkcyjna została zainicjowana w 1997 roku. Pierwszą jednostką wyposażoną w samolot został VFA-122. Testy morskie odbywały się na lotniskowcu USS Harry S. Truman. W 1999 roku udało się przeprowadzić pierwszy nocny start i lądowanie na lotniskowcu. W maju zakończono program testów w powietrzu z łączną liczbą 3100 lotów testowych i 4600 godzin w powietrzu. 15 lutego 2000 roku rozpoczęła się produkcja na pełną skalę. Pierwszą operacyjną jednostką wyposażoną w samoloty została VFA-115 z lotniskowca USS Abraham Lincoln.
Zestaw uzbrojenia, które może zabrać Super Hornet.

Podstawowa funkcja: wielozadaniowy samolot uderzeniowy i myśliwiec.
Producent: McDonnell Douglas.
Koszt: $57 millionów
Napęd: Dwa silniki F414-GE-400.
Długośc: 60.3 stóp (18.5 metrów).
Wysokość: 16 stóp (4.87 metrów).
Rozpiętość skrzydeł: 44.9 feet (13.68 meters).
Masa: Maksymalna startowa 66,000 funtów (29,932 kg).
Prędkość: Mach 1.8+.
Pułap: 50,000+ stóp.
Zasięg bojowy: 1,275 mil morskich (2,346 kilometrów), w czystej konfiguracji plus dwa AIM-9s

Na podstawie samolotów F/A-18F Super Hornet Block II powstała maszyna walki elektronicznej EA-18 Growler. Samolot ma zastąpić maszyny EA-6B Prowler.

Źródło: U.S. Air Force oraz Boeing
Zdjęcia: USAF/Boeing

Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl

 Więcej informacji na stronie głównej Milipedii