Babiński Zbigniew

Zbigniew Babiński (1886-1940), kapitan pilot Wojska Polskiego.

Urodził się 13 maja 1886 roku w Sosnowcu. Będąc uczniem gimnazjum budował szybowce, na których osobiście wykonywał loty. W 1914 roku zdał egzamin maturalny w Gimnazjum im. Staszica w Warszawie. Po wybuchu pierwszej wojny światowej wraz z rodziną został ewakuowany w głąb Rosji. Zaczął studia techniczne, które przerwał po powołaniu do armii carskiej. Kształcił się w szkole lotniczej, po wybuchu rewolucji październikowej odszedł z armii rosyjskiej.

W listopadzie 1918 roku Zbigniew Babiński brał udział w rozbrajaniu Niemców na lotnisku mokotowskim w Warszawie. Jako podporucznik pilot otrzymał przydział do 1. eskadry lotniczej. Odznaczył się szczególnie w działaniach przeciwkawaleryjskich pod Pułtuskiem w sierpniu 1920 roku. W czasie wojny otrzymał awans na porucznika, po jej zakończeniu służył w 1. Pułku Lotniczym w Warszawie. W połowie lat 20-tych awansował na kapitana (starszeństwo z 1 lipca 1925 roku). W latach dwudziestych przebywał ponadto we Francji, gdzie wraz z grupą polskich oficerów odbierał samoloty sprzedawane dla II Rzeczypospolitej. Oblatał kilka prototypów zaprojektowanych przez inż. Władysława Zalewskiego: WZ-X, D-1 Cykacz, Kogutek I oraz Kogutek II. Brał udział w Challenge`u `30. W tym samym czasie otrzymał przydział do Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa w Bydgoszczy. W 1935 roku znów skierowano go do 1. Pułku Lotniczego. Pełnił rolę oficera nadzoru technicznego bazy. 24 sierpnia 1939 roku został mianowany szefem referatu technicznego sztabu dowódcy lotnictwa Armii „Prusy”. W czasie kampanii wykonywał loty rozpoznawcze na samolotach obserwacyjnych. W nocy z 17 na 18 września w okolicach Trembowli został wzięty do niewoli przez żołnierzy Armii Czerwonej. Trafił do obozu w Kozielsku. Najprawdopodobniej zginął wiosną 1940 roku w Katyniu.

Zbigniew Babiński był oficerem, który nie zrobił oszałamiającej kariery w polskim lotnictwie w okresie międzywojennym. Szkolił się na pilota już w latach pierwszej wojny światowej. Brał udział w rozbrajaniu niemieckiego garnizonu, wydawać by się mogło, że miał łatwą drogę do kolejnych awansów. Długie lata był jednak zaledwie porucznikiem, a później kapitanem. Wydaje się, że miał większe zasługi dla lotnictwa sportowego, niż wojskowego. W czasie kampanii 1939 roku pełnił drugorzędne stanowisko techniczne w dowództwie lotnictwa Armii „Prusy”. Trafił do niewoli radzieckiej. Zbigniew Babiński to jeden z najbardziej znanych lotników, którzy zostali zamordowani w Katyniu.

Odznaczenia

• Polowa Odznaka Pilota (nr 45);

• Order Gwiazdy Rumunii V klasy;

• Order Białego Lwa V klasy (czechosłowacki).

Awanse w Wojsku Polskim

• Podporucznik (1918);

• Porucznik (między 1921 a 1923);

• Kapitan (ok. 1925).

Jednostki, w których służył Zbigniew Babiński

• 1. eskadra lotnicza (wywiadowcza);

• 1. Pułk Lotniczy;

• Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa;

• 1. Pułk Lotniczy – oficer nadzoru technicznego bazy;

• Dowództwo lotnictwa Armii „Prusy” – szef referatu technicznego.

Bibliografia
Dzieje kpt. Babińskiego, [w:] Skrzydlata Polska, r. 1990, nr 8 (1996), s. 10.
Pozostaną w naszej pamięci, [w:] Skrzydlata Polska, r. 1989, nr 46 (1981), s. 7.
Rocznik oficerski 1923, Warszawa 1923.
Rocznik oficerski 1924, Warszawa 1924.
Rocznik oficerski 1928, Warszawa 1928.
Rocznik oficerski 1932, Warszawa 1932.
Wójcik Waldemar, Piloci z numerowaną „gapą”, [w:] Gapa, r. 2012, nr 3, s. 15-25.
Zbigniew Babiński, [w:] Skrzydlata Polska, r. 1989, nr 51 (1986), s. 7.

Mariusz Niestrawski

Zdjęcie: „Lot”, r. 1923, nr 1.