Supermarine Spitfire III

Supermarine Spitfire III miał być głęboką modernizacją myśliwca Spitfire I.

Samolot Supermarine Spitfire III miał być głębszą modernizacją względem Spifire’a II. Maszyna prototypowa tej wersji posiadała przede wszystkim nowy silnik Merlin XX z dwustopniową sprężarką o mocy startowej 1037 kW (1410 KM). W znacznym stopniu przekonstruowano także sam płatowiec zmniejszając jego rozpiętość do 9,3 m i wydłużając kadłub do 9,25 m. Wzmocniono także opancerzenie samolotu i zmieniono konstrukcję wiatrochronu, którego integralną częścią stała się przednia płyta ze szkła pancernego. Zmiany zastosowane w maszynie Mk III objęły także podwozie. Golenie przednich kół zostały wychylone mocnej do przodu, a także w całości osłonięte po schowaniu. Nowością było także zastosowanie kółka tylnego również wciąganego w locie. Oblatana w marcu 1940 roku wersja wykazała zdecydowanie lepsze parametry lotu względem wcześniejszych wariantów. Mimo pomyślnych prób wejście do produkcji wariantu Mk III opóźniła zbyt mała produkcja motorów Merlin XX która w całości skierowana została do zużycia przy produkcji Hurricane’ów II. Po rozwiązaniu tego problemu jesienią 1940 roku złożono zamówienie na 1000 samolotów Spitfire III. Jednak jeszcze przed rozpoczęciem produkcji podjęto decyzję o skierowaniu wszystkich wysiłków na kolejny wariant Spitfire’a – Mk V. Jedyny istniejący prototyp Spitfire’a III używany był później do szeregu prób i testów.

Bibliografia
Jońca A., Samolot myśliwski Spitfire Mk. I – V, Warszawa 1979.
Matusiak W., Supermarine Spitfire, cz 2, Warszawa 1998.
Matusiak W., Supermarine Spitfire, cz 3, Warszawa 1999.
Price A., Supermarine Spitfire, cz 1, Warszawa 1997.

Wojciech Sługocki