Bomba burząca 100 kg PuW w polskim lotnictwie wojskowym była używana w okresie międzywojennym.
Bomba burząca 100 kg PuW była bronią konstrukcji niemieckiej, za jej opracowanie odpowiadał zaś ośrodek w Berlinie Friedenau. Producentem bomb PuW była firma Prüfanstalt und Werft der Fligertruppen. Pierwsze próby z bronią tego typu przeprowadzono w 1915 roku, wejście do uzbrojenia nastąpiło z kolei rok później. PuW zastąpiły w niemieckim lotnictwie wcześniej używane bomby karbidowe. Bomby tego typu zostały zdobyte w trakcie powstania wielkopolskiego – znajdowały się one w składach na lotnisku w Ławicy. Liczbę zdobytych egzemplarzy 100 kg PuW określa się na 1000 sztuk. Były one używane przez polskie lotnictwo wojskowe w okresie międzywojennym.
Bomba burząca 100 kg PuW służyła do niszczenia średnich umocnień i schronów polowych czy też budynków itp. Konstrukcyjnie broń ta była zbliżona do bomby burzącej 50 kg PuW. Korpus bomby w przedniej części był grubszy i wytłoczony ze stali dla umożliwienia penetracji celu. Dalsza jego część wykonana była ze stalowej blachy. Poszczególne części bomby zespolone były połączeniami gwintowanymi. Za stabilność lotu odpowiadał statecznik z trzema zagiętymi skrzydełkami wprowadzający bombę w ruch wirowy (niezbędny dla odbezpieczenia zapalnika). Bomba burząca 100 kg PuW posiadała dwa zapalniki – przedni uderzeniowy lub też minowy oraz zapalnik denny. Ten ostatni został dodany do konstrukcji bomby w porównaniu z 50 kg PuW dla osiągnięcia większej niezawodności. Zapalniki przedni i denny działały z krótką zwłoką dla penetracji celu na zasadzie bezwładnościowej i odbezpieczały się pod działaniem siły odśrodkowej. Zapalnik minowy z kolei działał na zasadzie bezwładności i posiadał 60 sekundowy opóźniacz prochowy. Ładunek wybuchowy bomb tego typu stanowiła mieszanka dwunitrotoulenu oraz dwu- i czteronitronaftalenu. Minimalna wysokość zrzutów bomb 100 kg PuW wynosiła około 300-400 m dla zapalnika odśrodkowego i 150 m dla minowego. Przy większych wysokościach stabilność lotu bomby spadała – pułapem krytycznym było 4500 m. Malowano je farbą olejną w kolorze szarym.
Podstawowe dane bomby burzącej 100 kg PuW
| Masa bomby | 100 kg |
| Masa materiału wybuchowego | 40 kg |
| Masa zapalnika przedniego | 3 kg |
| Masa zapalnika przedniego | 1,75 kg |
| Długość bomby | 1830 mm |
| Średnica bomby | 250 mm |
Bibliografia
Fleisher W., German air-dropped weapons to 1945, Stuttgart 2003.
Thamm W., Fligerbomben, Bonn 2003.
Popiel A., Uzbrojenie lotnictwa polskiego 1918-1939, Warszawa 1991.
Wojciech Sługocki
|
Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl |