infolotnicze.pl

Deere Alan Christopher

Alan Christoper Deere (1917-1995), nowozelandzki pilot myśliwski, Air Commodore w Royal Air Force.

Alan Deere urodził się w nowozelandzkim Auckland 12 grudnia 1917 roku. Młodzieńcze lata upłynęły mu na pracy przy hodowli owiec, a następnie – typowo urzędniczych zadaniach w Wanganui. To nie było to, o czym marzył i w 1937 roku przybył do Wielkiej Brytanii, by służyć w RAF.

Po ukończeniu szkolenia przydzielono go do 54. Dywizjonu Myśliwskiego RAF, wyposażonego wówczas w samoloty Gloster Gladiator. W początkach 1939 roku jednostkę przezbrojono w nowoczesne Supermarine Spitfire Mk I.

Al Deere chrzest bojowy przeszedł nad Dunkierką. 23 Maja 1940 roku strącił dwa Messerschmitty Bf-109. W przeciągu kolejnych dni zintensyfikowanych działań jego konto wzrosło do siedmiu zestrzeleń indywidualnych oraz dwóch zespołowych. Ze te wyczyny Deere odznaczony został Distinguished Flying Cross.

W czasie bitwy o Wielką Brytanię dywizjon Deere`a operował w składzie 11. Grupy Myśliwskiej, a co za tym idzie – brał udział w najcięższych walkach. Deere, w tym czasie w stopniu Flying Officer, regularnie powiększał swoje konto zestrzeleń. Pod koniec sierpnia wynosiło ono: 13 zestrzelonych indywidualnie, 2 zespołowo, 3 prawdopodobne i 1 uszkodzony. Poskutkowało to odznaczeniem Distinguished Flying Cross and Bar.

W grudniu 1940 roku Nowozelandczyk rozpoczął odpoczynek jako kontroler lotów w Catterick, by do służby operacyjnej wrócić w sierpniu 1941 roku, kiedy to objął dowodzenie eskadrą 602. Dywizjonu Myśliwskiego. 10 Maja 1941 roku brał udział w zmuszeniu do lądowania Bf-110, którym leciał Rudolf Hess.

Po przeprowadzeniu serii wykładów o taktyce myśliwskiej w Stanach Zjednoczonych na początku 1942 roku, Squadron Leader Alan Deere 1 maja tegoż roku rozpoczął dowodzenie 403. Dywizjonem Myśliwskim Royal Canadian Air Force. Po trzech miesiącach skierowany został do RAF Staff College w Cranwell, a następnie – do 611. Dywizjonu Myśliwskiego. Później, jako dowódca skrzydła w Biggin Hill, od lutego 1943 roku zaliczył 121 lotów bojowych, po czym odznaczono go Distinguished Service Order. W tym okresie, 23 czerwca Deere odniósł swoje ostatnie zwycięstwo powietrzne – zestrzelił Focke Wulfa FW-190.

Odbywając kolejną przerwę w lotach, na rzecz służby sztabowej, złożono mu propozycję objęcia francuskiego skrzydła myśliwskiego. I to skrzydło Wing Commander Al Deere poprowadził podczas inwazji w Normandii. Wojnę zakończył jako dowódca stacji Biggin Hill. 1 Czerwca 1945 roku odznaczony został Order of the British Empire.

Alan Deere zasłynął jako drugi najskuteczniejszy Kiwi w czasie wojny (po jego serdecznym przyjacielu, Colinie Grayu), z potwierdzonymi 17 zestrzeleniami indywidualnymi, 1 zespołowym oraz 8 uszkodzonymi – zdecydowana większość z nich odniesiona w 1940 roku. Nieśmiertelną sławę, obok listy zwycięstw zapewniło mu też jego wyjątkowe szczęście. Zwykło się mawiać o Deere, jak o kocie z angielskiego przysłowia, że ma dziewięć żyć. Tyle razy bowiem Nowozelandczyk unikał śmierci; wykazywał się każdorazowo ogromną determinacją i hartem ducha, po każdym zestrzeleniu czy kraksie szybko wracając do latania. Najsłynniejszy jest chyba przypadek z 28 maja 1940 roku, kiedy to strącony nad Belgią, rowerem i autostopem dostał się do Dunkierki, gdzie wsiadł na jeden ze statków ewakuujących wojsko do Wielkiej Brytanii. Z Dover do Londynu jechał pociągiem, a już w samej stolicy, podróżował metrem, by dotrzeć do swej bazy w Hornchurch po raptem 19 godzinach od startu do feralnego lotu!

Do roku 1967 pełnił różnorakie funkcje dowódcze, karierę w RAF kończąc jako Air Commodore. Brał udział też w pogrzebie Winstona Churchilla, pracował jako konsultant przy legendarnym filmie Bitwa o Anglię. Zmarł na raka 21 września 1995 roku.

Jednostki, w których służył Alan Deere:

  • 403. Dywizjon Myśliwski RCAF
  • 611. Dywizjon Myśliwski RAF West Lancashire

Bibliografia:
Stephen Coonts, Wojna w Powietrzu, Warszawa 1997.
Alfred Price, Spitfire Mark I/II Aces 1939-41, Oxford 1996.
Przemysław Skulski, Bitwa o Anglię 1940, Seria „Galeria Asów”, Wrocław 1997.
Mike Spick, Asy Myśliwskie Aliantów, Warszawa 2006.
Strona internetowa http://www.nzhistory.net.nz/people/alan-deere, stan na 18.05.2013 r.

Grafika: Alan Deere portrait by Cuthbert Orde, 1941, Wikimedia Commons

Michał Różyński

Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl

 Więcej informacji na stronie głównej Milipedii