W dniu 7 czerwca 2023 roku, zmarł płk dypl. pil. Stanisław Michniewicz zasłużony oficer Lotnictwa Polskiego, były dowódca 9. plm w Debrznie i członek SSLWRP.
Ten wspaniały pilot i dowódca urodził się 2 lutego 1931 roku w Parafianowie, woj. wileńskie. Po ukończeniu 10 klas szkoły, ale jeszcze przed uzyskaniem matury, 25 września 1950 roku wstąpił do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. W lipcu 1951 roku, w wyniku przyjętej w poszczególnych szkołach specjalizacji szkolenia, przeniesiony został do Oficerskiej Szkoły Lotniczej nr 5 w Radomiu. Szkołę ukończył w kwietniu 1952 roku. Jako pilot, a następnie starszy pilot, wykonywał loty w 40. pułku lotnictwa myśliwskiego OPL w Mierzęcicach. W styczniu 1953 roku wraz z pułkiem został przebazowany do Świdwina, w którym pełnił kolejno funkcje: od października 1953 roku – dowódcy klucza; od lutego 1954 roku – pomocnika dowódcy eskadry do spraw pilotażu; od czerwca tego samego roku – dowódcy eskadry, a od grudnia 1959 roku do kwietnia 1965 roku – szefa strzelania powietrznego. Od kwietnia 1965 roku do września 1970 roku był zastępcą dowódcy początkowo 4. plm Kraków”, a od 1967 r. 2. pułku lotnictwa myśliwskiego „Kraków” ds. liniowych w Goleniowie (4. plm „Kraków” w 1967 r. zmienił nazwę na 2. plm „Kraków”). W latach 1970–1973 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie-Rembertowie. Jako podpułkownik dyplomowany, w lipcu 1973 roku został dowódcą 9. pułku lotnictwa myśliwskiego w Debrznie. W maju 1976 roku przekazał obowiązki dowódcy 9. plm i został starszym inspektorem techniki pilotowania w 2. Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Pile. Od lipca 1977 roku do maja 1990 roku był starszym inspektorem szkolenia lotniczego w Dowództwie Wojsk Lotniczych w Poznaniu. 29 maja 1990 roku, po prawie 40 latach służby w lotnictwie, pożegnał się z mundurem. Miał trzy wypadki lotnicze. 8 lutego 1955 roku wylądował samolotem Jak-18 bez wysuniętego podwozia. 17 grudnia 1957 roku, podczas wykonywania figur wyższego pilotażu, w samolocie UT MiG – 15 rozerwała się turbina. Odłamki turbiny uszkodziły kadłub, zablokowały lotki, przecięły linki od steru kierunkowego. Dzięki mistrzowskiemu opanowaniu pilotażu wylądował na własnym lotnisku. Podczas lotu samolotem, w 1967 roku, przy prędkości 2 150 km/h, na wysokości 10 600 m pękła kabina. Wszystkie te wypadki zaistniały z winy fabrycznej. Posiadał ogólny nalot 3 900 godzin, w tym 3 500 na samolotach odrzutowych. Wykonywał loty na samolotach 20 typów w tym na MiG-21 różnych modyfikacji, posiadał mistrzowską klasę pilota wojskowego. Mieszkał z rodziną w Poznaniu. Interesował się lotnictwem i motoryzacją. W wolnych chwilach zajmował się działką ogrodniczą. Był odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), Złotym Krzyżem Zasługi (1968), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1959), Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”. Był posiadaczem tytułu honorowego i odznaki „Zasłużony Pilot Wojskowy”.
Ceremonia żałobna, pożegnalna rozpocznie się o godzinie 14.15, 14 czerwca 2023 r., na Cmentarzu Komunalnym Miłostowo w Poznaniu.
Niech Matka Boża Loretańska ma Go w Swojej opiece. Cześć Jego Pamięci! Z wyrazami najwyższego szacunku Henryk Czyżyk