infolotnicze.pl

Zmarł mjr dypl. inż. Wiktor Korycki

W dniu 27 marca 2023 roku, zmarł po długiej i ciężkiej chorobie w szpitalu, w Malborku mjr dypl. inż. Wiktor Korycki zasłużony oficer Lotnictwa Polskiego i Wojsk Radiotechnicznych WP. Ś.p. mjr dypl. inż. Wiktor Korycki urodził się 29 marca 1950 r. w miejscowości Berezno na Wołyniu (obecnie Ukraina). W 1957 r. w ramach repatriacji wraz z rodziną przyjechał do Polski i zamieszkał w Starym Polu k. Malborka. Po ukończeniu w 1968 r. Liceum Ogólnokształcącego w Malborku rozpoczął naukę w pięciosemestralnej Pomaturalnej Szkole Technicznej Budowy Okrętów w Gdańsku. W 1971 r. po pomyślnym zdaniu egzaminów rozpoczął studia w Wyższej Oficerskiej Szkole Radiotechnicznej im. kpt. pil. Sylwestra Bartosika w Jeleniej Górze. Po ukończeniu WOSR we wrześniu 1975 r. został skierowany do 8. brt (JW 2031) WOPK, w Lipowcu k. Szczytna na stanowisko inżyniera radiolokacyjnej stacji zakresu centymetrowego P-35, a w październiku 1976 r. został wyznaczony na stanowisko dowódcy tej stacji. W styczniu 1978 r. wygrał konkurs na najlepszą RLS P-35 na szczeblu 1. Brygady Radiotechnicznej. W marcu 1978 r. wraz ze swoją stacją P-35 został dołączony do 7. brt (JW 2546) z Łasku, z którą brał udział w przygotowaniu do ćwiczenia „Kryptonim-78” na poligonie w Astrachaniu (dawny ZSRR). Ze względu na ciężką chorobę ojca w styczniu 1978 r. wystąpił z wnioskiem do Departamentu Kadr MON o przeniesienie do 13. brt (JW 3739), 4. PDLM (JW 2868), Wojsk Lotniczych, do Malborka. W czerwcu 1978 r. złożył projekt racjonalizatorski pt. „Przedłużenie resursu pracy urządzenia P-35”, który decyzją dowódcy WOPK został przyjęty i wdrożony w wojskach. Pomimo sprzeciwu niektórych przełożonych z WOPK, ponieważ było to przeniesienie do innego rodzaju wojsk (z WOPK do Wojsk Lotniczych), Departament Kadr MON pozytywnie rozpatrzył jego prośbę i 17 października 1978 r. został wyznaczony na stanowisko dowódcy stacji radiolokacyjnej, zakresu decymetrowego, polskiej konstrukcji i produkcji „Jawor-M”, w 13. brt, 4. PDLM Wojsk Lotniczych. W grudniu 1979 r. został przeniesiony na stanowisko starszego pomocnika szefa sztabu 13. brt ds. szkolenia, gdzie pełnił obowiązki do lutego 1982 r. W 1981 r. wygrał olimpiadę taktyczną na szczeblu 4. PDLM. W lutym 1982 r. został wyznaczony na stanowisko oficera Wydziału Rozpoznania i Armii Obcych 4. PDLM. W latach 1982-1985 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP, w Warszawie-Rembertowie na kierunku Wojska Lotnicze. Po ukończeniu ASG WP w sierpniu 1985 r. został wyznaczony na stanowisko oficera Wydziału Operacyjnego 4. PDLM. Ponieważ starszy oficer Wydziału Operacyjnego został skierowany na 6-cio miesięczne Kurs Operacyjno-Taktyczny do ASG WP, przejął jego obowiązki. Do jego obowiązków należało opracowywanie ćwiczeń dywizyjnych i udział w tych ćwiczeniach oraz organizowanie i prowadzenie zajęć z taktyki. W listopadzie 1985 r. opracował inspekcyjne ćwiczenie dywizyjne dla 2. plm „Kraków”, za które pułk otrzymał ocenę dobrą. W kwietniu 1986 r. został skierowany na „Kurs przeszkolenia operacyjnego w dziedzinie mobilizacyjno-uzupełnieniowej” do Centrum Doskonalenia Kadr Administracji Wojskowej w Łodzi. Po ukończeniu kursu, w maju 1986 r. został wyznaczony na stanowisko starszego oficera Wydziału Operacyjnego 4. PDLM ds. mobilizacji. W tym czasie Sztab Generalny WP kładł szczególny nacisk na mobilizacyjne rozwinięcie jednostek pierwszego rzutu, do których należała 4. PDLM wraz z podległymi jednostkami. Ze względu na decentralizację zasadniczej służby wojskowej na terenie Malborka i w okolicy brak było rezerwistów o specjalnościach Wojsk Lotniczych. To samo dotyczyło Debrzna i Goleniowa, gdzie stacjonowały podległe dywizji pułki. Zachodziła konieczność powoływania rezerwistów o innych specjalnościach i przeszkalania ich. Sposób sporządzania meldunków o mobilizacyjnym rozwinięciu jednostek wojskowych był bardzo czasochłonny. Żeby go skrócić i mieć jasny obraz mobilizacji powołał Zespół Kierowania Mobilizacyjnym Rozwinięciem Jednostek Wojskowych, gdzie każdy z członków zespołu miał bezpośrednią łączność z przydzieloną jednostką i otrzymywał aktualne dane o mobilizacji. To rozwiązanie spotkało się z aprobatą sztabu Wojsk Lotniczych i X Zarządu Sztabu Generalnego WP. W sierpniu 1987 r. brał udział w Olimpiadzie Taktycznej WP i zdobył pierwsze miejsce na szczeblu Wojsk Lotniczych w grupie absolwentów Akademii Wojskowych. W czerwcu 1989 r. został przeniesiony na stanowisko starszego oficera Wydziału Operacyjnego 4. PDLM ds. szkolenia, gdzie pozostał do końca służby. Orzeczeniem Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej z Elbląga, z 1990 r. ze względu na stan zdrowia został uznany za niezdolnego do zawodowej służby wojskowej i otrzymał trzecią grupę inwalidzką w związku ze służbą wojskową. W 1993 r. Komisja Lekarska podwyższyła mu grupę zdrowia, do drugiej. 3 stycznia 1991 r. został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku. Był odznaczony: Srebrnym Krzyżem Zasługi (1986), srebrnym (1985) i brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” i srebrnym (1988) i brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”. Ceremonia żałobna, pożegnalna mjr. dypl. inż. Wiktora Koryckiego, rozpocznie się o godzinie 11.00, 3 kwietnia 2023 r. w kaplicy, na terenie cmentarza komunalnego w Malborku, przy ul. Głowackiego, po której nastąpi odprowadzenie urny z prochami zmarłego do grobu rodzinnego, gdzie zostanie pochowany. Niech Matka Boska Loretańska, opiekunka wszystkich lotników, ma Go w Swojej opiece. Cześć Jego Pamięci!


Opublikowano

w

przez