Dorembowicz Bolesław

Bolesław Dorembowicz (1907-1985), podpułkownik obserwator Wojska Polskiego
Urodził się 14 lipca 1907 roku w Minodze (okolice Olkusza). Ukończył Gimnazjum w Dębicy, gdzie w 1925 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. W 1928 roku został absolwentem Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie i rozpoczął służbę w 4. Pułku Strzelców Podhalańskich.
W 1932 roku ukończył kurs obserwatorów w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie. Następnie skierowano go do 3. Pułku Lotniczego. Pełnił tam funkcje instruktora wyszkolenia strzeleckiego, dowódcy plutonu, adiutanta pułku i dowódcy eskadry towarzyszącej. W 1937 roku otrzymał awans na kapitana.
W czasie kampanii polskiej 1939 roku Bolesław Dorembowicz był dowódcą 36. eskadry obserwacyjnej. Uczestniczył w bitwie nad Bzurą. W obliczu coraz trudniejszego położenia polskich wojsk miał za zadanie odlecieć z sierżantem pilotem Stanisławem Simińskim na ocalałym Lublinie R.XIII z kotła na wschód. W rejonie Brześcia nad Bugiem samolot został zestrzelony przez oddziały niemieckie. Pilot zdołał zbiec, lecz ciężko ranny kapitan Dorembowicz (musiał poddać się amputacji nogi, nie odzyskał też władzy w ramieniu) trafił do szpitala w Brześciu, a później hospitalizował się w Warszawie.
Po ukończonej kuracji, od listopada 1940 roku był związany ze Związkiem Walki Zbrojnej/Armią Krajową. Pracował w Szefostwie Lotniczym (późniejszym Wydziale Lotniczym). Od kwietnia 1943 roku był zastępcą ppłk. obs. Adama Kurowskiego, szefa wydziału operacyjnego Wydziału Lotnictwa. W tym samym roku otrzymał awans na majora. Uczestniczył w akcjach odbioru zrzutów, a także wysyłki do Wielkiej Brytanii części rakiet V-2 oraz sztandaru uszytego dla Samodzielnej Brygady Spadochronowej. W lipcu 1944 roku otrzymał awans na podpułkownika. Brał udział w powstaniu warszawskim. Przygotowywał rozmieszczanie punktów dla alianckich zrzutów. Trafił do niewoli, którą opuścił jako inwalida wojenny. Po zakończeniu drugiej wojny światowej pracował w gdańskim oddziale Polskich Linii Lotniczych „LOT”. W latach 1949-1973 pracował w centrali „Społem” w Warszawie, później przeszedł na emeryturę. Zmarł 25 czerwca 1985 roku w polskiej stolicy.
Bolesław Dorembowicz to oficer wyszkolony od podstaw w niepodległej Polsce. Pierwotnie służył w piechocie, później przeszkolił się na obserwatora. Był absolwentem najsłynniejszego polskiego ośrodka szkolącego oficerów lotnictwa – Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie. W czasie kampanii 1939 roku dowodził eskadrą obserwacyjną. Po zakończeniu kampanii był w tej grupie lotników, która pozostała w okupowanym kraju. Dorembowicz zaangażował się w działania konspiracyjne. Brał udział w słynnych akcjach „Most”, uczestniczył też w powstaniu warszawskim. W pierwszych latach po drugiej wojnie światowej pracował W PLL „LOT”, lecz w końcu lat 40-tych skończyła się jego przygoda z lotnictwem.

Dodatki
Odznaczenia
– Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari;
– Krzyż Walecznych (czterokrotnie);
– Złoty Krzyż Zasługi;
– Medal Wojska (czterokrotnie);
– Krzyż Armii Krajowej;
– Warszawski Krzyż Powstańczy.

Bibliografia
– Bolesław Dorembowicz, dostępny w internecie: http://www.1944.pl/historia/powstancze-biogramy/Boleslaw_Dorembowicz; [dostęp: 21 stycznia 2015 roku, godz. 18.21.]
– Bolesław Dorembowicz, dostępny w internecie: http://niebieskaeskadra.pl/?control=8&id=2134; [dostęp: 21 stycznia 2015 roku, godz. 18.18.]
– Kurowski Adam, Lotnicy w bitwie nad Bzurą, Warszawa 1975.
– Pawlak Jerzy, Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939, Warszawa 1982.

dr Mariusz Niestrawski