Rastawiecki Modest

Modest Rastawiecki (1896-1940), podpułkownik obserwator Wojska Polskiego.

Urodził się 9 października 1896 roku. W szeregach Legionów Polskich walczył na frontach pierwszej wojny światowej. Był artylerzystą, po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej służył w Szefostwie Artylerii i Służby Uzbrojenia DOK VIII w Toruniu z przydziałem do 23. pułku artylerii polowej. W 1924 roku otrzymał awans na kapitana. W latach 1924-1926 studiował w Wyższej Szkole Wojennej. W tym czasie przeszedł przeszkolenie na obserwatora. Po zakończonym kursie w WSWoj obył staż w 1. Pułku Lotniczym w Warszawie. W czerwcu 1929 roku uczestniczył w locie trzech polskich samolotów Potez XXV do Reims. Od 20 września tego roku przez 12 miesięcy kpt. Rastawiecki dowodził 11. eskadrą liniową. W tym czasie 11. eskadra liniowa należała do najlepiej wyszkolonych oddziałów tego typu w Polsce. Następnie Rastawiecki pełnił funkcję oficera Oddziału III Sztabu Głównego. Między 1936 a 1938 rokiem w stopniu majora dowodził I. dywizjonem liniowym w poznańskim 3. Pułku Lotniczym. Z Poznania został oddelegowany do Krakowa, gdzie został I oficerem sztabu III. Grupy Lotniczej. W marcu 1939 roku Modest Rastawiecki w stopniu ppłk. dypl. obs. został mianowany komendantem Centrum Wyszkolenia Lotnictwa Nr 1 w Dęblinie. Funkcję tę pełnił do września 1939 roku. 8 września opuścił Dęblin i udał się w kierunku granicy polsko-rumuńskiej. W czasie ewakuacji został wzięty do niewoli przez żołnierzy Armii Czerwonej. Krótki czas przebywał w obozie przejściowym w Tiotkinie, a później znalazł się w Kozielsku. W kwietniu 1940 roku został zamordowany przez NKWD w lasku katyńskim.
Modest Rastawiecki był obiecującym oficerem polskiego lotnictwa, choć wcześniej służył jako artylerzysta. W połowie lat 20-tych uzyskał specjalność obserwatora. Ponadto przeszedł kurs Wyższej Szkoły Wojennej. Życiorys Rastawieckiego wydaje się być zaprzeczeniem tezy, jakoby kurs w WSWoj utrudniał późniejszą karierę w lotnictwie. Po zakończeniu nauki w najważniejszej polskiej uczelni wojskowej Rastawiecki awansował stosunkowo szybko. Po krótkim stażu w 1. Pułku Lotniczym otrzymał stanowisko dowódcy w pewnym sensie elitarnej 11. eskadry liniowej. Następne kilka lat spędził na stanowisku sztabowym i został dowódcą dywizjonu liniowego. Z linii ponownie przesunięto go do sztabu. Zwieńczeniem kariery Rastawieckiego było stanowisko komendanta Centrum Wyszkolenia Lotnictwa Nr 1. Ten oficer był więc zarówno zdolnym dowódcą liniowym jak i przede wszystkim doświadczonym administratorem i sztabowcem.

Dodatki
Odznaczenia
– Srebrny Krzyż Zasługi.
Awanse
– Podporucznik (?);
– Porucznik (starszeństwo 1919);
– Kapitan (1924);
– Kapitan SG (1926);
– Major (między 1932 a 1936);
– Podpułkownik (między 1937 a 1939).

Bibliografia
– Kujawa Hubert Kazimierz, Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych w latach 1939-1946, t. I, wyd. II, na prawach rękopisu, kopia w zbiorach autora.
– Mal, Modest Rastawiecki, [w:] „Skrzydlata Polska”, r. 1989, nr 46 (1981), s. 7.
– Pawlak Jerzy, Polskie eskadry w latach 1918-1939, Warszawa 1989.
– Rocznik oficerski 1923, Warszawa 1923.
– Rocznik oficerski 1924, Warszawa 1924.
– Rocznik oficerski 1928, Warszawa 1928.
– Rocznik oficerski 1932, Warszawa 1932.
– Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939, Warszawa 1978.

Mariusz Niestrawski