Klęska niemieckiej ofensywy w Ardenach oznaczała początek alianckiego marszu skierowanego na ziemie „świętej niemieckiej ojczyzny”. Na drodze tego marszu czekała jednakże ostatnia wielka rubież obronna oparta na naturalnej przeszkodzie, jaką była rzeka Ren. Kluczową kwestią stało się przechwycenie mostu, który stanowiłby podstawę błyskawicznego ciosu zadanego Niemcom. 7 marca 1945 roku zdobyto most Ludendorff’a w Remagen. Pierwszym żołnierzem, który przekroczył w walce Ren od czasów rzymskich był Amerykanin polskiego pochodzenia – Alexander Drabik.
John Drabik i Frances Lewandowski wywodzili się z Szymborza – wsi, a obecnie dzielnicy Inowrocławia. Swoje życie związali jednak z nową ojczyzną, Stanami Zjednoczonymi, gdzie pod adresem 9336 Wolfinger Road w miejscowości Sylvania Township w stanie Ohio, wychowywali czternaścioro potomków. Najmłodszy z nich, Alexander Albert Drabik, przyszedł na świat 28 grudnia 1910 roku. Po ukończeniu Dorr Street Elementary School w Springfield Twonship znalazł zatrudnienie jako rzeźnik.
28 października 1942 roku zostaje jako poborowy, szeregowcem 9. Dywizji Pancernej z numerem służbowym 35345618. Po podstawowym przeszkoleniu na terenie fortu Riley w stanie Kansas, jego jednostka została wysłana na manewry na kalifornijską pustynię, gdzie Drabik wykazał się talentem i umiejętnościami, ratując 120 rekrutów zagubionych wśród piasków. Wkrótce trafia na teren Europy, gdzie w stopniu sierżanta walczył w trakcie operacji ardeńskiej. Pomimo poważnych ran, odniesionych w wyniku ostrzału artyleryjskiego w belgijskim Breitfeld, dnia 17 grudnia 1944 roku, nie opuszcza swoich ludzi i kontynuuje walkę.
Sławę i uznanie zdobył jednakże za inne dokonanie. 7 marca 1945 roku o godzinie 15:50, na czele dziesięciu żołnierzy z kompanii A 27. batalionu piechoty pancernej, ruszył w ariergardzie natarcia 9. Dywizji Pancernej na ostatni nienaruszony żelazny most kolejowy prowadzący na drugi brzeg Renu, mieszczący się w Remagen. Zdając sobie sprawę z gotowości Niemców na wysadzenie konstrukcji, (która planowo miała nastąpić dokładnie o godzinie 16:00), pomimo intensywnego ostrzału z broni maszynowej i bezpośredniego ostrzału prowadzonego z działek kalibru 20 mm i moździerzy postanowił ruszyć do akcji. Oddział wkraczył na most, wiążąc nieprzyjaciela walką i systematycznie likwidując źródła oporu, zdobywając kolejne metry budowli. Jak wspominał- „Kiedy biegliśmy wzdłuż mostu, wydawało się, że mam do pokonania nie 200 metrów (w rzeczywistości 325 metry), a 200 kilometrów.” Szczęśliwie, pomimo działalności snajperów i dwóch nieudanych detonacji, zadanie zostało wykonane. Inny żołnierz zapamiętał, iż: „Przecinał druty i wykopywał ładunki z mostu własnymi nogami! To dzięki jego odwadze uratowano most i umożliwiono wykonanie zadania.” Nie oznaczało to jednak definitywnego sukcesu Amerykanów. Wciąż nie oczyszczono zachodniego brzegu, istniała również możliwość odcięcia sił znajdujących się na wschodnim przyczółku, gdyby Niemcy zdołali zniszczyć most ostrzałem artylerii. Generał William M. Hoge zdecydował o podjęciu ryzyka, które jak pokazał bieg wypadków, było słuszną decyzją. Przez następne 10 dni, do chwili gdy resztki stale atakowanej przez Niemców konstrukcji runęły w odmęty rzeki, most Ludendorffa intensywnie wykorzystywano do przerzucania sił amerykańskich na wschodni brzeg Renu. W efekcie owych działań zdołano utworzyć silny przyczółek, zaplecze dla ofensywy skierowanej w serce Niemiec.
27 marca 1945 roku Alexander Drabik został odznaczony Distinguished Service Cross, drugim w kolejności najwyższym odznaczeniem przyznawanym członkom Armii Stanów Zjednoczonych. Oblicza się, iż zdobycie mostu w Remagen uratowało życie 50,000 żołnierzy i pozwoliło na skrócenie wojny w Europie. 12 października 1945 roku Alexander Drabik został honorowo zwolniony ze służby i powrócił do domu, gdzie wiódł skromne życie. W 1993 roku zginął w wypadku samochodowym, podążając na spotkanie weteranów służących w jego jednostce. Polonia Toledo nie zapomniała o swoim bohaterze – w dalszym ciągu organizując uroczystości ku czci pamięci Alexandra w parku nazwanym jego imieniem.
Źródła:
The 9th: The Story of the 9th Armored Division
Toledo Blade – Dash over Rhine bridge sealed the Nazis’ defeat
NARA
Autor: Michał Kowalski, SH Wielka Czerwona Jedynka
Zdjęcia via US Army Signal Corps, Toledo Blade, www.polishcommunity.org