AIM-54 PHOENIX

AIM-54 Phoenix to pocisk powietrze-powietrze użytkowany przez U.S. Navy.

Nosicielem pocisków były samoloty F-14 Tomcat, które zabierały do 6 AIM-54. Jest to jedyny pocisk dalekiego zasięgu użytkowany przez U.S. Navy, który pozostawał w służbie od roku 1974 do roku 2004. Wersja rozwojowa C była lepiej przystosowana do niszczenia celów taktycznych takich jak samoloty czy pociski typu Cruise. System pozwalał na namierzanie wielu celów naraz i odpalanie kilku pocisków w jednym momencie. Była to dość kosztowna broń, a cena jednostkowa wynosiła ponad 1 milion dolarów. Za namierzanie celu odpowiedzialna była półaktywna/aktywna głowica radarowa. Następcą Phoenixów zostały pociski AIM-120 AMRAAM charakteryzujące się krótszym zasięgiem. Poza USA użytkownikiem systemu Tomcat-Phoenix był Iran.

Głównym celem pocisku była osłona zespołu lotniskowców przed wrogimi bombowcami. Z racji swej masy na czas pokoju samoloty nie startowały zazwyczaj w konfiguracji z 6 pociskami, ale używano mieszanego układu z pociskami AIM-7 Sparrow i AIM-9.

Po starcie pocisk oddzielał się od samolotu i następował zapłon silnika rakietowego. Phoenix poruszał się do celu torem balistycznym i dzięki temu podczas opadania w fazie bezpośrednio przed atakiem uzyskiwał jeszcze większą prędkość.

Podstawowe dane:
Przeznaczenie: pocisk przechwytujący powietrze-powietrze dalekiego zasięgu
Producent: Hughes Aircraft Co. and Raytheon Co.
Data wprowadzenia: 1974
Napęd: silnik rakietowy na paliwo stało produkcji firmy Hercules
Długość: 3,9m
Średnica: 38,1cm
Rozpiętość: 0,9m
Masa: 460,8kg
Prędkość: ponad 4800km/h (podczas opadania ulegała zwiększeniu)
Zasięg: ponad 100 mil
Głowica bojowa: zapalnik zbliżeniowy, ładunek burzący o masie 60,75kg

Źródło: U.S. Navy

Zdjęcie: U.S. Navy