Działko MG 151/15 / MG 151/20 sięga swymi korzeniami do roku 1934.
Wtedy to w firmie Mauser rozpoczęły się prace na nową konstrukcją. Warto dodać, że rozwój firmy nastąpił po dojściu do władzy Hitlera. Wtedy to w fabrykę wpompowano ogromne sumy umożliwiające dynamiczny rozwój i opracowywanie nowych konstrukcji.
Od początku projektowane z kalibrem 15mm miało charakteryzować się bardzo wysokim osiągami, co powodowało pewne problemy z żywotnością. Duża szybkostrzelność oraz wysoka prędkość początkowa pocisku zapewniały dostarczenie w kierunku celu dużej ilość pocisków, co ma kluczowe znaczenie podczas walki powietrznej, kiedy obiekt znajduje się w celowniku zaledwie przez krótką chwilę.
Działko od roku 1938 przechodziło próby w ośrodku w Tarnewitz, ale prace pomimo dobrej współpracy z zakładami posuwały się powoli naprzód. Podobnie jak w przypadku działka MK 108 przyspieszenie i intensyfikacja prac mogły w znaczący sposób wpłynąć na przewagę myśliwców Luftwaffe. Na początku 1939 roku doszło do przełomu w próbach i udało się doprowadzić konstrukcję do zadowalającego stanu. Przeprowadzone próby wykazały również stosunkowo płaski tor lotu pocisków oraz dużą siłę przebicia co tylko potwierdzało jakość tej konstrukcji. Wersja 15mm działka była bezpośrednią konkurencją dla MG 131, ale legitymowała się znacznie lepszymi parametrami jeśli idzie o skupienie ognia. Co ciekawe pierwotnie planowano działko jako konstrukcję przewidzianą do atakowania opancerzonych celów naziemnych.
W obliczu coraz wytrzymalszych samolotów oraz nalotów bombowców koniecznością stało się opracowanie działka o większym kalibrze. Rozwiązanie okazało się niezwykle proste i sprowadzało się do wymiany lufy na 20mm. Do ważniejszych zmian było skrócenie długości lufy.
Do zestrzelenia 4 silnikowego bombowca z 98% pewnością potrzeba było z 275 pocisków przy założeniu prowadzenia ognia z odległości 500 metrów.
Działka MG 151/20 stanowiły podstawowe wyposażenie niemieckich maszyn używanych ofensywnie. Amunicja stosowana do działka była jedynie niewiele dłuższa od tej stosowanej w konstrukcji MG FF, ale dzięki większej średnicy udało się zmieścić o 40% więcej ładunku. Zapłon pocisku mógł następować przy pomocy impulsu elektrycznego lub klasycznie. Wymagało to wielkiej uwagi ze strony zbrojmistrzów ponieważ amunicja nie była wymienna, a była do siebie bardzo podobna. W celu zabezpieczenia się przed pomyłkami w sytuacji gdy samolot posiadał synchronizowane i niesynchronizowane stanowiska (jak choćby Fw 190) montowano wersję MG 151E.
Warto dodać, że dla zachowania spójności w nazewnictwie tego konkretnego modelu odstąpiono od zmiany nazwy z MG na MK po przejściu na lufę 20mm. W niemieckiej nomenklaturze uzbrojenie powyżej 20 mm otrzymywało nazwę Maschinenkanonne MK, natomiast do 20mm Maschinengewehr MG. Zdecydowano się pozostać przy MG sugerując tym samym korzenie konstrukcji.
Podstawowe dane:
Szybkostrzelność: ok 700 s/m
Masa MG 151 z ED 151B i EA 151 – 42kg
Prędkość początkowa pocisku – 705 do 1030 m/s w zależności od kalibru i typu pocisku
Długość MG 151: 1916mm
Długość M 151/201766mm
Długość lufy MG 151L 1254mm
Długość lufy MG 151/20: 1104mm
Napięcie układu 22-29V
Masa naboju MG 151: od 155 do 172g
Masa pocisku MG 151: od 52 do 72g
Masa naboju MG 151/20: od 180 do 205g
Masa pocisku MG 151/20: od 86 do 115g
Bibliografia:
Źródła:
D.(Luft)T.6151, MG 151 und MG 151/20, März 1942.
Opracowania:
Grhiel Manfred, Deutsche Flugzeugbewaffnung bis 1945, Stuttgart 2008.
Williams G. Anthony, Gustin Emanuel, Flying Guns Worls War II, Schrewsbury 2003.
Chinn M. Georg, The machine gun, Waszyngton 1951.
Zdjęcie: Rottweiler
Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl |