Centralny Poligon Sił Powietrznych Ustka – CPSP Ustka

Centralny Poligon Sił Powietrznych Ustka to kluczowy ośrodek szkolenia praktycznego dla polskich Sił Powietrznych.

Zapewnia on możliwość szkolenia ze strzelaniem bojowym wszystkim rodzajom wojsk. Dla SP kluczową zaletą jest możliwość ostrzeliwania celów powietrznych. Poza tym możliwe jest atakowanie celów nawodnych i powietrznych oraz bombardowanie celów nawodnych. Jednostka dzięki swoim walorom znajduje się również w kręgu zainteresowań państw sojuszniczych, które doceniają możliwość realistycznego szkolenia w Ustce.

Rys historyczny:

Poligon sięga swymi korzeniami do roku 1946. Wtedy to w Niechorzu powołano Komendę poligonu nr 3. Po 6 latach ciągłych zmian ostatecznie poligon ulokowano w Wicku Pomorskim. W roku 1974 utworzono Garnizon Wicko Pomorskie co zaowocowało włączeniem w skład poligonu także lotniska wojskowego wraz z infrastrukturą. Od tego momentu zaczyna się dynamiczny rozwój i rozbudowa ośrodka. Poza rozbudową i przebudową poligon zmieniał też często swoją nazwę:

• 1946 – Ośrodek Szkolenia Poligonowego Wojsk OPL;
• 1952 – Ośrodek Szkolenia Poligonowego Artylerii Przeciwlotniczej;
• 1954 – Centralny Poligon Artylerii Przeciwlotniczej;
• 1961 – Filia Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych w Ustce;
• 1966 – Obóz Ćwiczeń i Poligon Artylerii Przeciwlotniczej;
• 1970 – Ośrodek Szkolenia Poligonowego Artylerii i Wojsk Obrony P/Lot;
• 1981 – Ośrodek Szkolenia Poligonowego Wojsk Obrony Przeciwlotniczej;
• 2003 – Centralny Poligon Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej;
• 2004 – Centralny Poligon Sił Powietrznych.

Poza zmianą nazwy stosunkowo często zmieniała się również dyslokacja Komendy poligonu:

• luty 1946r. – m. Niechorze;
• kwiecień 1948r. – m. Mrzeżyno;
• maj 1961 r. – m. Ustka – na mocy Zarządzenia Szefa SG POW nr 22 z dnia 06.05.1961 r.;
• październik 1996r. – m. Ustka – po rozformowanym 44 dywizjonie rakietowym.

Od momentu powstania na czele jednostki stali:

• ppłk Kazimierz Jackowski, 1946 – 1946;
• por. Leon Milczuk, 1946 – 1946;
• ppłk Aleksander Iliaszewicz, 1946 – 1947;
• por. Leon Milczuk, 1947 – 1957;
• mjr Tadeusz Ożga, 1957 – 1959;
• mjr Witold Pawulski, 1959 – 1961;
• mjr Władysław Kordas, 1961 – 1966;
• mjr Stanisław Pałka, 1966 – 1968;
• płk Władysław Owsiany, 1968 – 1990;
• płk dr Jan Olech, 1990 – 2004;
• płk dypl. Ryszard Marcinkowski, 2004 – 2007;
• płk dypl. inż. Andrzej Witek, 2007 – do chwili obecnej.

Na podstawie: http://www.cpsp.wp.mil.pl