Hellfire to pocisk klasy powietrze ziemia.
Po wystrzeleniu osiąga prędkość poddźwiękową. Jego głównym zadaniem jest niszczenie czołgów przeciwnika. Alternatywnym zastosowaniem może być również atakowanie wolno poruszających się celów takich jak śmigłowce czy wolno poruszające się samoloty. Wersja powietrze ziemia (AGM- Air-to Ground) pozwala na precyzyjne atakowanie trudnych do zniszczenia celów włączając w to umocnienia. Według zapewnień producent i US Navy pociski Hellfire są w stanie zniszczyć każdy czołg na świecie. Namierzanie celu może odbywać się przy pomocy systemów zamontowanych na nosicielu pocisku lub poprzez laserowy system spoza samolotu. Pierwsze generacja pocisków używają głowicy naprowadzanej laserowo natomiast wersja Longbow używa wstępnego naprowadzania i głowicy wyszukującej fal radarowych. Pocisk dzięki temu stał się klasycznym fire and forget. Najnowsza wersja R- AGM-114R HELLFIRE II nazywana jest również Hellfire Romeo. Pociski Hellfire mogą być używane na bezzałogowych aparatach latających takich jak MQ-1B Predator, MQ-9 Reaper czy MQ-1C Grey Eagle.
Dane taktyczno-techniczne:
Podstawowa rola: Point target/anti-armor weapon, Semi-active laser seeker. Three variants: AGM-114B/K/M.
Producent: Boeing, Lockheed Martin.
Napęd: silnik na paliwo stałe
Długość: 5.33 stóp (1.6246 m).
Średnica: 7 cali (17.78 cm).
Rozpiętość: 28 cali (0.71 m).
Masa: 98 do 107 funtów (44.45 do 48.54 kg).
Prędkość: poddźwiękowa
Nosiciel: np: SH-60B/HH-60H Seahawk, AH-64 Apache, AH-1W Super Cobra
Głowica: burząca
Źródło: US Navy/Boeing/Lockheed Martin/fas.org
Zdjęcia: Lockheed Martin
|
Znalazłeś błąd? Masz jakieś ciekawe materiały? Chcesz się podzielić zdjęciami? Napisz do nas! redakcja ( at ) infolotnicze.pl |