W dniu 10 września 2023 roku, zmarł w szpitalu we Wrocławiu płk dypl. inż. Stanisław Słotwiński zasłużony oficer Wojsk Radiotechnicznych Wojska Polskiego, były dowódca 3. Brygady Radiotechnicznej we Wrocławiu i były szef Wojsk Radiotechnicznych WLOP i Sił Powietrznych.
Ten znakomity radiotechnik i wspaniały dowódca urodził się 14 lutego 1951 r. w Lubyczy Królewskiej, województwo lubelskie. Po ukończeniu Technikum Elektrycznego w Krasnymstawie, w 1970 r. pracował w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku. Zainteresowania elektroniką skłoniły Go do podjęcia studiów w Wyższej Oficerskiej Szkole Radiotechnicznej im. kpt. pil. Sylwestra Bartosika, w Jeleniej Górze, w 1971 r. Promowany w 1975 r. na podporucznika inżyniera wojskową służbę zawodową rozpoczął w kompanii dowodzenia, w dowództwie 3. Brygady Radiotechnicznej we Wrocławiu, jako inżynier zautomatyzowanych systemów dowodzenia, a następnie dowódca. W latach 1980–1981 był dowódcą kompanii dowodzenia i automatyzacji w 35. Batalionie Radiotechnicznym we Wrocławiu. Po ukończeniu w 1984 r. Akademii Dowódczo–Sztabowej Obrony Powietrznej Sił Zbrojnych ZSRR w Kalininie (obecnie Twier) objął stanowisko szefa sztabu-zastępcy dowódcy 35. brt, a następnie w 1986 r. stanowisko starszego oficera operacyjnego w sztabie 3. BRt. Po odbyciu praktyki operacyjnej został dowódcą 33. brt w Radzionkowie, a następnie szefem sztabu-zastępcą dowódcy 3. BRt. W 1994 r. ukończył podyplomowe studia operacyjno–strategiczne w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie-Rembertowie. W latach 1996–2000 był dowódcą 3. Brygady Radiotechnicznej. W 1997 r. ukończył studia podyplomowe na Uniwersytecie Wrocławskim. W czasie, gdy dowodził brygadą, została ona wyróżniona przez ministra Obrony Narodowej „Znakiem Honorowym Sił Zbrojnych”, a przez dowódcę WLOP dwukrotnie dyplomem za osiągnięcie najlepszych wyników w szkoleniu. Od 2000 r. był krótko zastępcą szefa Wojsk Radiotechnicznych WLOP w Warszawie, a następnie szefem sztabu-zastępcą dowódcy 3. Korpusu Obrony Powietrznej we Wrocławiu. W latach 2003-2004 był szefem Wojsk Radiotechnicznych WLOP, a w latach 2004-2006 szefem Wojsk Radiotechnicznych Sił Powietrznych w Warszawie. W 2005 r. jako szef WRt Sił Powietrznych wycofał z eksploatacji wszystkie radiolokacyjne stacje produkcji byłego ZSRR, rozpoczął wdrażanie do eksploatacji posterunków radiolokacyjnych dalekiego zasięgu typu BACKBONE, przygotował modernizację stacji radiolokacyjnych NUR-12. Zapoczątkował proces dostosowywania struktury organizacyjnej WRt do aktualnych zadań i zmieniającej się sytuacji. Jego działania doprowadziły do sprzęgnięcia polskiego systemu wykrywania i naprowadzania z systemami państw NATO. Trzyletnia kadencja na tym stanowisku zakończyła się w 2006 r. i przeniesiony został do rezerwy kadrowej. Po przejściu na emeryturę z lotnictwem jednak nie rozstał się i w latach 2007–2012 był dyrektorem Aeroklubu Wrocławskiego. Obowiązkowy i systematyczny w pracy, przychylny dla podejmowanych inicjatyw zaskarbił sobie ogromny szacunek lotników sportowych i władz Aeroklubu Polskiego. Był profesjonalistą i perfekcjonalistą, wspaniałym: Synem, Mężem, Ojcem i Dziadkiem. Był odznaczony między innymi: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2001), Złotym Krzyżem Zasługi (1993), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1988), Złotym (1997), Srebrnym i Brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Złotym (1983), Srebrnym i Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” oraz innymi odznaczeniami państwowymi i resortowymi.
Był żonaty – żona Elżbieta z zawodu ekonomista, syn Tomasz jest oficerem WP. Interesował się się historią współczesną, lotnictwem i sportem. Mieszkał w miejscowości Pęgów koło Wrocławia.
Ceremonia żałobna pożegnalna rozpocznie się o godzinie 11.00, 14 września 2023 r. w kościele p.w. św. Mikołaja w miejscowości Pęgów, po której zostanie odprowadzony na cmentarz.
Niech Matka Boża Loretańska ma Go w Swojej opiece. Cześć Jego Pamięci! Z wyrazami najwyższego szacunku Henryk Czyżyk