Ten zasłużony generał Lotnictwa Polskiego, patriota, pierwszy i jedyny Polski lotnik kosmonauta, urodził się 15 września 1941 r. w Lipnikach, w powiecie kostopolskim na Wołyniu. Był synem Romana i Kamili z domu Bielawskiej. Miał liczne rodzeństwo 4 siostry: Alinę (1927-2008), Sabinę (1930), Annę (1931) i Teresę (1934) oraz dwóch braci: Władysława (1928-2002) generała Lotnictwa Polskiego i Bogusława (1938). Jako niemowlę uniknął śmierci z rąk UPA w marcu 1943 r. Podczas rzezi wołyńskiej stracił łącznie aż 19 członków swojej rodziny, w tym ojca. Po wojnie w czerwcu 1945 r. w ramach tzw. Repatriacji jego rodzina została przesiedlona do Wołowa na Dolnym Śląsku. Tam rozpoczął naukę. Ukończył Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika. Przez krótki okres swojego młodzieńczego życia mieszkał w Krajence. Od najmłodszych lat przejawiał zainteresowania lotnictwem. Od 1960 r. działał w Aeroklubie Wrocławskim. W okresie od 1 lipca do 15 października 1961 r. uczestniczył w turnusie lotniczego przysposobienia wojskowego. Wówczas podwyższył kwalifikacje pilota szybowcowego, które zdobył w macierzystym aeroklubie i 6 sierpnia 1961 ukończył kurs akrobacji szybowcowej. Następnie rozpoczął naukę latania na samolotach typu CSS-13. 13 listopada 1961 r. z licencją pilota szybowcowego i uprawnieniami pilota samolotowego wstąpił do OSL w Dęblinie, gdzie opanował pilotaż samolotu TS-8 Bies i uzyskał kwalifikacje pilota myśliwskiego 3 klasy na samolocie odrzutowym MiG-15. „Szkołę Orląt” ukończył 22 marca 1964 r. jako prymus, w stopniu podporucznika i otrzymał przydział do 62. plm OPK w Poznaniu – Krzesinach, na stanowisko pilota. 26 września 1968 r. został dowódcą klucza lotniczego. Po dwóch latach szkolenia na lotnisku w Poznaniu – Krzesinach uzyskał uprawnienia pilota 1 klasy i został przeszkolony w pilotażu myśliwskich samolotów naddźwiękowych MiG-21.
Za osiągnięcia w służbie został w 1968 r. wyróżniony skierowaniem na studia stacjonarne do Akademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie – Rembertowie. Ukończył ją w 1971 r. Po studiach powrócił do 62. plm OPK na stanowisko nawigatora eskadry. 2 stycznia 1972 r. został dowódcą eskadry lotniczej w 28. plm OPK w Słupsku. 2 stycznia 1973 r. został zastępcą dowódcy 34. plm OPK ds. liniowych w Babich Dołach, a od 10 czerwca 1974 r. te same obowiązki pełnił w 11. plm OPK we Wrocławiu. Od 9 kwietnia do 30 listopada 1976 r. był dowódcą 11. plm OPK i z tego stanowiska trafił do grupy kandydatów na kosmonautów.
W czerwcu 1978 roku wziął udział w misji Sojuz 30-Salut 6, podczas której spędził w przestrzeni kosmicznej 190 godzin 3 minuty 4 sekundy. W czasie ośmiodniowej misji dokonano 126 okrążeń Ziemi i zostało ustanowionych kilka rekordów Polski zatwierdzonych przez FAI: m.in.: wysokość – 363 km, prędkość lotu – 28 tys. km/h, czas trwania lotu – 190 godzin, 3 minuty i 4 sekundy, przebyty dystans – 5 273 257 km i inne.
16 grudnia 1978 r. został starszym specjalistą Zarządu I Operacyjnego Sztabu Generalnego WP. W ramach praktyki od 15 lutego do 10 lipca 1980 r. pełnił obowiązki zastępcy dowódcy 2. KOPK ds. liniowych w Bydgoszczy. Od 11 lipca 1980 r. do 17 września 1982 r. studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR. Po studiach od 18 września 1982 r. był starszym Inspektorem Oddziału Szkolenia Lotniczego Szefostwa Wojsk Lotniczych w Dowództwie WOPK w Warszawie, a od 4 maja 1983 r. zastępcą dowódcy 1. KOPK ds. liniowych w Warszawie. 21 listopada 1984 r. został zastępcą komendanta WOSL ds. szkolenia w Dęblinie, a 4 lipca 1987 r. komendantem tej uczelni. Obowiązki komendanta pełnił do 23 grudnia 1989 r. 12 października 1988 r. został awansowany do stopnia generała brygady. W okresie od 24 grudnia 1989 r. do 12 czerwca 1990 r. pełnił obowiązki zastępcy szefa Głównego Zarządu Wychowawczego WP. Od 13 czerwca 1990 r. do 27 stycznia 1992 r. był zastępcą dowódcy WLOP ds. liniowych, a następnie został przeniesiony do dyspozycji ministra obrony narodowej. Od 1 lutego 1993 r. do 4 lipca 1995 r. był szefem Bezpieczeństwa Lotów w Dowództwie WLOP. Następnie kolejno pełnił obowiązki: od 5 lipca 1995 r. – Inspektora Sztabu Generalnego WP, ds. lotnictwa, od 9 grudnia 1996 r. – doradcy w Gabinecie MON, od 15 grudnia 1997 r. – głównego inspektora w Zespole Głównych Inspektorów MON. Od 29 marca 1999 r. został przeniesiony do dyspozycji MON. W czasie swojej służby wykonywał loty na różnych typach szybowców i samolotów, a przede wszystkim na samolotach: MiG-15, MiG-17 i MiG-21 oraz na TS-11 „Iskra” i PZL-130 „Orlik”. Wykonywał także loty zapoznawcze na samolotach bojowych innych państw m.in. na: F-16, F-18, Mirage 2000-5, Su-27.
Lot pożegnalny wykonał 5 października 2005 roku na pokładzie myśliwca MiG-29UB, w 23. Bazie Lotniczej w Mińsku Mazowieckim. Był pilotem wojskowym klasy mistrzowskiej, legitymującym się nalotem ogólnym 2047 godzin i 47 minut. Wykonał 3473 starty i lądowania oraz 10 treningowych skoków spadochronowych.
Opublikował swoje wspomnienia w książce „Ciężar nieważkości”. Dbał o utrzymanie wysokiego poziomu szkolenia i bezpieczeństwa realizowanych zadań. Był ceniony i powszechnie podziwiany. Wyszkolił dziesiątki pilotów wojskowych oraz wyedukował setki oficerów lotnictwa. Wyśmienity pilot i zasłużony dla lotnictwa nauczyciel. Był ikoną Lotnictwa Polskiego. Był aktywnym społecznikiem uczestniczącym w działalności Stowarzyszeń mających na celu podtrzymanie tradycji narodowych, w tym ochronę godności i honoru żołnierza polskiego i integrację środowisk byłych żołnierzy lotnictwa wojskowego Sił Zbrojnych RP.
W latach 1983–1989 był prezesem Polskiego Towarzystwa Astronautycznego, w latach 1998–2000 przewodniczący Krajowej Rady Lotnictwa. Był członkiem Komitetu Wykonawczego Stowarzyszenia Kosmonautów i Astronautów Świata, członkiem Kapituły medalu Akademii Polskiego Sukcesu. Od 1979 roku był członkiem Komitetu Badań Kosmicznych i Satelitarnych Polskiej Akademii Nauk. Był także założycielem i aktywnym członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Uczestników Lotów Kosmicznych. W latach 2002–2005 był radnym sejmiku województwa mazowieckiego. Od 11 października 2016 r. był aktywnym członkiem Komitetu Budowy Pomnika „Chwała Lotnikom Polskim”, który wybudował Pomnik, na Cmentarzu Wojskowym, na Powązkach w Warszawie, a odsłonięcia dokonał Prezydent RP – Andrzej Duda, MON – Mariusz Błaszczak i Seniorzy Lotnictwa Polskiego, 28 sierpnia 2018 r. z okazji 100-lecia Lotnictwa Polskiego, 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości i 115-lecia lotnictwa światowego. Był członkiem Klubu Generałów i Admirałów RP w Warszawie i honorowym członkiem Klubu Lotników „Loteczka” we Wrocławiu. Był także wspaniałym i etycznym myśliwym. W dniu 1 stycznia 1973 roku wstąpił do Polskiego Związku Łowieckiego – do WKŁ nr 291 „Wilk”, powstałego przy 10. DLM OPL w Słupsku. Od 1976 roku był selekcjonerem. Mieszkał w podwarszawskiej miejscowości Emów w gminie Wiązowna. Miał żonę Emilię (1947) z domu Łazar, syna Mirosława Romana (1966) absolwenta WSOSP i córkę Emilię Czarnecką (1974).
Był odznaczony: Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2003), Orderem Krzyża Grunwaldu I Klasy (1978), Złotym Krzyżem Zasługi (1976), Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Tytułem Honorowym i Odznaką „Lotnik Kosmonauta PRL” (1978), Tytułem Honorowym i Odznaką „”Zasłużony Pilot Wojskowy” (1978), Wpisem do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich” (1978), Odznaką Honorową Złotą Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego (2013), Złotą Gwiazdą Bohatera ZSRR (1978), Orderem Lenina (1978), Medalem „Za Zasługi w Podboju Kosmosu” (2011), Medalem „Chwała Lotnikom Polskim” (2018), Medalem „Milito Pro Christo” (2019). Był Honorowym Obywatelem Radomia (1978), Fromborka (1983), Wołowa (2011) i Sieradza (1984).
Zmarł w dniu 12 grudnia 2022 roku, w Szpitalu Bielańskim, w Warszawie i 21 grudnia 2022 r. został pochowany na Cmentarzu Wojskowym, na Powązkach w Warszawie, przy ul. Powązkowskiej 43/45, w pobliży Pomnika „Chwała Lotnikom Polskim”. Pogrzeb miał uroczysty, państwowy charakter, zgodnie z ceremoniałem wojskowym. W ceremonii pożegnalnej uczestniczyła Rodzina zmarłego, kierownicza kadra Sił Zbrojnych RP, Sił Powietrznych RP oraz delegacje jednostek wojskowych, delegacje samorządów i administracji lokalnej, organizacji społecznych, Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, Stowarzyszenia Lotników Polskich, Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa, Klubu Generałów i Admirałów RP, Związku Żołnierzy WP, Malborskiego Stowarzyszenia Lotników i Polskiego Związku Łowieckiego jak również koledzy, przyjaciele, węgierski kosmonauta i mieszkańcy regionu.
Nabożeństwo pożegnalne w Katedrze Polowej WP, w Warszawie, celebrował biskup polowy WP, ekscelencja ks. bp dr Wiesław Lechowicz. Żałobną oprawę muzyczną w czasie pogrzebu zabezpieczał Centralny Zespół Artystyczny WP z Warszawy i Zespół Sygnalistów „Chmara” z KŁ „Jeleń” z Ożarowa Mazowieckiego, a asystę honorową zgodnie z ceremoniałem wojskowym zabezpieczał Pułk Reprezentacyjny WP z Warszawy.
Po nabożeństwie, w Katedrze Polowej WP, został odczytany list pożegnalny Premiera RP, Mateusza Morawieckiego oraz pożegnali Go: gen. bryg. pil. Roman Harmoza – prezes Oddziału Warszawsko-Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP i członek Klubu Generałów i Admirałów RP, gen bryg. dr inż. pil. Krzysztof Cur – rektor–komendant LAW z Dęblina, prof. dr hab. Janusz Zieliński – z Komitetu Badań Kosmicznych PAN i mecenas dr Łukasz Urbański – były łowczy OZ PZŁ z Warszawy. W imieniu Rodziny wszystkim uczestnikom pogrzebu podziękował, Zięć Generała, europoseł RP – mgr Ryszard Czarnecki. W ceremonii pożegnalnej uczestniczyło także 11 pocztów sztandarowych z: Pułku Reprezentacyjnego WP, Oddziału Warszawsko-Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, Oddziału Dęblińskiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, Aeroklubu Warszawskiego, Stowarzyszenia „Promocja-77 WOSL”, Okręgowego Zarządu PZŁ ze Słupska, WKŁ nr 291 „Wilk” ze Słupska, KŁ nr 7 „Bóbr” z Kowala, Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika z Wołowa i Bractwa Kurkowego Rzeczypospolitej. Nad grobem tradycyjnie przeleciały, w geście pożegnalnym, 4 samoloty F-16 z 31. BLT z Poznania – Krzesin.
Warszawa, Katedra Polowa WP, 21.12.2022 r. Wartę honorową przy trumnie, gen. bryg. pil. Mirosława Hermaszewskiego pełnią: w pierwszym rzędzie, od prawej stoją: gen. dyw. dr pil. Mieczysław Walentynowicz, po lewej stronie gen. dyw. inż. nawig. Zbigniew Galec, w drugim rzędzie stoją od prawej gen. bryg. prof. dr inż. Stefan Czmur – prezes ZG SSLWRP i po lewej stronie stoi gen. broni inż. pil. Lech Majewski – wiceprezes ZG SSLWRP.