W dniu 26 listopada 2022 roku, zmarł po długiej i ciężkiej chorobie, w Warszawie, płk dypl. pil. Józef Łowkiewicz, zasłużony oficer Lotnictwa Polskiego, członek Oddziału Warszawsko–Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, Klubu Seniorów 3. DLMB i Klubu Akademików. Weteran dwóch armii. W czasie drugiej wojny światowej żołnierz Armii Radzieckiej i Wojska Polskiego, z którymi przeszedł szlak bojowy zakończony nad Łabą. Po wojnie ukończył Oficerską Szkołę Lotniczą. Przez 26 lat służył w lotnictwie bojowym, następnie zaś przez 13 lat był nauczycielem akademickim w ASG WP. Wyszkolił dziesiątki pilotów wojskowych oraz wyedukował setki oficerów lotnictwa. Wyśmienity pilot i zasłużony dla lotnictwa nauczyciel.
Ś.p. płk dypl. pil. Józef Łowkiewicz urodził się 9 czerwca 1926 r. w Różanach na Polesiu. Po wyzwoleniu kresów spod okupacji niemieckiej, 18 lipca 1944 r., jako 18-latek, został powołany do wojska. Służył przez dwa miesiące w 20. Pułku Piechoty Armii Radzieckiej w Kostromie, a we wrześniu 1944 r. został przeniesiony do Wojska Polskiego. Początkowo służył w 6. Batalionie Zapasowym w Białymstoku (Dojlidy), a od października 1944 r. w 10. Pułku Moździerzy, który wchodził w skład 1. Samodzielnej Brygady Moździerzy, w rejonie Mokobody. W 1945 r. brał udział w bitwach, na Wale Pomorskim, na szlaku bojowym: Piła, Mirosławiec, Pyrzyce, Gryfino, Szczecin, Berlin, Ratenow nad Łabą. Po zakończeniu wojny i rozwiązaniu brygady służył na różnych stanowiskach i awansował do stopnia starszego sierżanta. Od grudnia 1945 r. służył w 73. Pułku Artylerii Haubic w Toruniu. W sierpniu 1946 r., jako przodujący i perspektywiczny podoficer, został skierowany do Centralnej Szkoły Oficerów Polityczno – Wychowawczych w Łodzi, a stamtąd na początku 1947 r. do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. „Szkołę Orląt” ukończył 20 września 1948 r., jako pilot samolotów szturmowych Ił-2, z siódmą lokatą, nagrodą MON i został promowany do stopnia chorążego oraz skierowany do 6. plsz do Wrocławia. Tam 21 lipca 1949 r. został wyznaczony na stanowisko starszego pilota i awansowany do stopnia podporucznika oraz przeszkolił się na nowe samoloty szturmowe Ił-10. Z uwagi na wyróżniające się osiągnięcia w szkoleniu lotniczym został skierowany na studia w Wojskowej Akademii Lotniczej w Monino (ZSRR), gdzie studiował od 28 lipca 1950 r. do czerwca 1955 r. Po 5-letniej edukacji uzyskał tytuł oficera dyplomowanego i po powrocie do kraju objął stanowisko zastępcy dowódcy 5. Pułku Lotnictwa Szturmowego do spraw pilotażu w Bydgoszczy, wchodzącego w skład 8. DLSz. 9 grudnia 1955 roku przeszedł na takie samo stanowisko w sąsiednim (także bydgoskim) 4. Pułku Lotnictwa Szturmowego, 8. DLSz, gdzie przeszkolił się na samoloty odrzutowe typu Lim. W 1957 r. 4. plsz został przemianowany na 4. plm „Kraków” i w lipcu tego roku przebazowany z Bydgoszczy na lotnisko w Goleniowie oraz podporządkowany 11. DLM ze Świdwina.
W 1958 roku powrócił do lotnictwa szturmowego w Bydgoszczy, gdzie objął stanowisko dowódcy eskadry w 5. Pułku Lotnictwa Szturmowego, którą dowodził od 11 lipca 1958 r. do 25 lutego 1964 r. Zdobył tu bardzo duże doświadczenie lotnicze, gruntowną wiedzę taktyczną i przyczynił się do przeszkolenia i wyszkolenia kolejnych generacji młodych pilotów. Uzyskał uznanie i cieszył się autorytetem w środowisku lotniczym.
W lutym 1964 roku został przeniesiony do Mirosławca, gdzie powierzono mu pełnienie obowiązków dowódcy 53. Pułku Lotnictwa Szturmowego, które pełnił od 25 lutego 1964 r. do 7 lutego 1973 r.. Jako dowódca tego pułku, przemianowanego w 1982 r. na 8. Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego, 3. BDLMB, skutecznie przygotowywał pilotów do prowadzenia działań szturmowych i myśliwskich, inspirował nowe rozwiązania taktyczne i nowatorskie formy szkolenia personelu latającego. 8 lutego 1973 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy w 3. Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Szturmowo-Rozpoznawczego ds. liniowych w Świdwinie. 3 stycznia 1974 r. rozpoczął pracę w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Rembertowie, początkowo jako adiunkt, a od 1987 r., jako starszy wykładowca, gdzie w Katedrze Taktyki Lotnictwa przekazywał swoją bogatą wiedzę i doświadczenia lotnicze studiującym tam oficerom lotnictwa, a także wojsk lądowych. Specjalizował się w taktyce lotnictwa uderzeniowego i wsparciu wojsk lądowych przez lotnictwo frontowe. 16 października 1987 roku, w wieku 61 lat po 43 latach służby wojskowej, w tym 40 latach w lotnictwie, przeszedł na emeryturę i w stan spoczynku. Po przejściu na emeryturę podjął aktywną działalność społeczną od 16 maja 1991 r. w Stowarzyszeniu Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, a od 22 listopada 1994 r. w Oddziale Warszawsko-Mazowieckim Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP. Od 2005 r. aktywnie działał w Klubie Akademików, a od 4 grudnia 2014 r. w Klubie Seniorów 3. DLMB funkcjonującym w ramach tego Oddziału. Był aktywnym społecznikiem uczestniczącym w działalności Stowarzyszeń mających na celu podtrzymanie tradycji narodowych, w tym ochronę godności i honoru żołnierza polskiego i integrację środowisk byłych żołnierzy lotnictwa wojskowego Sił Zbrojnych RP. Był inicjatorem i organizatorem spotkań z młodzieżą szkolną. Dzieląc się swoją wiedzą lotniczą, przekazywał tradycje Oręża Polskiego, wzmacniał postawy patriotyczne wśród młodzieży. Przewodził w organizacji obchodów rocznic związanych z historią lotnictwa polskiego i walk niepodległościowych. Opiekował się miejscami pamięci bohaterstwa żołnierza polskiego oraz wybranymi mogiłami poległych i zmarłych lotników spoczywających na warszawskich cmentarzach. Uczestniczył w „Podróżach historycznych szlakiem walk lotników Września 1939 roku” do Bełchatowa, Drużbic, Patoka, Dłutówka i Łasku. Uczestniczył także w piknikach lotniczych z okazji Święta 21. BLT i składaniu kwiatów przy Pomniku „Ku Chwale i Pamięci Lotników Świdwińskiego Garnizonu” na Placu Lotników Polskich w Świdwinie i przy Pomniku „Ku Czci Kolegów i Przyjaciół poległych w katastrofie samolotu CASA C-295M, 23 stycznia 2008 roku” na lotnisku w Świdwinie.
Był pilotem wojskowym pierwszej klasy, o ogólnym nalocie ponad 2000 godzin. Mieszkał w Warszawie. Fascynował się historią sztuki wojennej, bezpieczeństwem międzynarodowym, polityką i filozofią. Chętnie dzielił się swoją wiedzą i inspirował innych do studiowania literatury, także tej będącej w tzw. drugim obiegu.
Był odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1971 r.), Złotym Krzyżem Zasługi (1965 r.), Brązowym Medalem „Zasłużonym na Polu Chwały” (1945 r.), Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” oraz wieloma innymi medalami wojskowymi i okolicznościowymi.
Ceremonia żałobna, pożegnalna rozpocznie się o godzinie 13.00, 7 grudnia 2022 r. w Domu Przedpogrzebowym na Cmentarzu Wojskowym, na Powązkach w Warszawie, po której nastąpi odprowadzenie urny z prochami do grobu rodzinnego.
Niech Matka Boska Loretańska ma Go w Swojej opiece. Cześć Jego Pamięci!
