W dniu 27 września 2018 roku, zmarł po długiej i ciężkiej chorobie gen. dyw. pil. Kazimierz Dziok, zasłużony generał Lotnictwa Polskiego, były dowódca WLOP i członek Klubu Generałów WP. Śp. gen. dyw. pil. Kazimierz Dziok urodził się 14 sierpnia 1941 r. w Cieszynie, na Rzeszowszczyźnie. W 1960 r. ukończył Technikum Mechaniczne w Rzeszowie. 13 września 1960 r. wstąpił do Oficerskiej Szkoły Lotniczej Nr 5 w Radomiu. Szlify oficerskie i dyplom pilota otrzymał 30 marca 1963 r. Zawodową służbę wojskową rozpoczął w 5. Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego w Bydgoszczy (po wprowadzeniu samolotów Su-7 pułk ten został przemianowany, w roku 1967, na 3. Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego).
Początkowo był dowódcą klucza (od 13 grudnia 1969 r.), później dowódcą eskadry
(od 14 sierpnia 1973 r.). W okresie od 1 października 1973 r. do 15 lipca 1977 r. studiował w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Rembertowie.
Po studiach powrócił do 3. Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego, na stanowisko, które poprzednio zajmował. 20 października 1977 r. został zastępcą dowódcy do spraw liniowych tego pułku. Od 24 sierpnia 1978 r. do 20 stycznia 1983 r. był dowódcą 3. Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Bydgoszczy. Po odejściu z 3. plmb został zastępcą do spraw liniowych dowódcy 3. Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Świdwinie. Stamtąd skierowany został na podyplomowe studia operacyjno-strategiczne w Akademii Sztabu Generalnego WP, które ukończył 15 lipca 1985 r. W okresie od 12 kwietnia 1985 r. do 25 marca 1991 r. był dowódcą 3. Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Świdwinie, później dowodził 3. Korpusem Obrony Powietrznej we Wrocławiu. 25 września 1995 r. został dowódcą Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Warszawie. Obowiązki dowódcy pełnił do 30 sierpnia 1999 r. Później pozostawał w dyspozycji ministra obrony narodowej, a w maju 2001 r. pożegnał się z mundurem. 3 maja 1991 r. otrzymał nominację na generała brygady, a 11 listopada 1995 r. na generała dywizji. Był pilotem wojskowym klasy mistrzowskiej. Legitymował się nalotem ponad 2000 godzin w tym 1900 godzin na samolotach odrzutowych.
Wykonywał loty na takich samolotach, jak: TS-8 Bies, Lim-1, Lim-2, Lim-5, MiG-15, MiG-17, Su-7 i Su-22. Z polecenia Ministra Obrony Narodowej testował samoloty, którymi były zainteresowane Wojska Lotnicze, takie jak: F-16, F-18, Gripen, Mirage-2000, Tornado i Alpha Jet. Lot pożegnalny wykonał 30 marca 1991 r. w Świdwinie na samolocie Su-22. Mieszkał w miejscowości Niemcz koło Bydgoszczy. Miał Żonę Krystynę, z domu Fidor, dwóch synów: Sławomira i Romana oraz dwóch wnuków Kubę (1993) i Mikołaja (2003).
16 maja 1996 roku Rada Miasta Świdwina nadała Mu tytuł „Honorowego Obywatela Świdwina”.
Był odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim (1999 r.), Krzyżem Oficerskim (1992 r.) i Krzyżem Kawalerskim (1985 r.) Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Krzyżem Zasługi (1978 r.). Posiadał tytuł honorowy i odznakę „Zasłużony Pilot Wojskowy (nadane w roku 1986), „Błękitne Skrzydła” oraz odznaczenia resortowe. Był także wspaniałym i etycznym myśliwym. W 1991 roku wstąpił do Polskiego Związku Łowieckiego – do WKŁ „Daniel”, przy 3. KOP we Wrocławiu, a ostatnio był członkiem WKŁ „Bałtyk” w Ustce. Od 1994 roku był selekcjonerem.
Interesował się łowiectwem i historią lotnictwa, grał w brydża, siatkówkę oraz w tenisa ziemnego.
Został pochowany 2 października 2018 r. na cmentarzu komunalnym w Bydgoszczy przy ul. Wiślanej W ceremonii pożegnalnej uczestniczyła Rodzina zmarłego, kierownicza kadra Sił Zbrojnych RP, Sił Powietrznych oraz delegacje jednostek wojskowych i delegacje samorządów i administracji lokalnej, organizacji społecznych, Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego Rzeczypospolitej Polskiej, Klubu Generałów WP, Związku Żołnierzy WP, jak również koledzy, przyjaciele i mieszkańcy regionu. Pożegnał go gen. dyw. pil. Jan Sliwka, I Zastępca Dowódcy Generalnego RSZ i gen. bryg. dr n. med. Andrzej Wiśniewski, szef Oddziału Bydgoskiego Klubu Generałów WP. Nad grobem, w geście pożegnalnym, przeleciały trzy samoloty Su-22 z 21. Bazy Lotnictwa Taktycznego ze Świdwina.
Henryk Czyżyk