Kabat Alfons

Alfons Kabat (1915-1992), kapitan pilot Wojska Polskiego

Urodził się 26 maja 1915 roku w miejscowości Braniewo w okolicy Inowrocławia. Szkołę powszechną, a później średnią ukończył w Chodzieży. W 1936 zdał egzamin maturalny. Następnie odbył unitarne przeszkolenie wojskowe przy 67. pułku piechoty w Brodnicy po czym skierowano go do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Sadkowie.
W 1937 roku został przyjęty do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Był słuchaczem XII Promocji. „Szkołę Orląt” ukończył w 1939 roku ze 121 lokatą, a następnie został wcielony do III. klucza 131. eskadry myśliwskiej.
W czasie kampanii polskiej 1939 roku wykonał 11 lotów bojowych, w tym 3 na rozpoznanie, 5 patrolowych oraz 1 w osłonie samolotów rozpoznawczych. Brał udział w dwóch walkach powietrznych, przypisuje mu się nawet zestrzelenie bombowca He 111 (3 września z zasadzki Kobylepole). 9 września wraz z Witoldem Jaroszką (obaj jako podchorąży XII Promocji SPL byli już wtedy podporucznikami pilotami) wdał się w walkę z 4 niemieckimi myśliwcami Bf 109. Jaroszka został zestrzelony i zginął, natomiast Kabat zdołał doprowadzić gęsto postrzelany samolot na lotnisko. Jego P.11c nie nadawał się już jednak do dalszych lotów. Do 16 września Kabat pełnił więc rolę oficera łącznikowego w dywizjonie myśliwskim. Po rozkazie do odwrotu znad Bzury przebił się do Warszawy, walczył tam w składzie Lotniczego Batalionu Szturmowego. Został ranny w czasie bombardowania lotniska mokotowskiego i wzięty do niewoli przez żołnierzy niemieckich.
Uciekł z obozu jenieckiego, lecz pozostał w kraju. Działał w Wydziale Lotniczym Komendy Głównej Armii Krajowej. Odpowiadał za odbieranie zrzutów z samolotów alianckich. Po zajęciu przez oddziały Armii Czerwonej Ostrowi Mazowieckiej, w której mieszkał, został powołany do służby w lotnictwie Wojska Polskiego. Był między innymi dowódcą 2. eskadry w 1. pułku lotnictwa myśliwskiego „Warszawa”.
W 1950 roku w stopniu kapitana pilota przeszedł do rezerwy. Zamieszkał w Chodzieży. Pracował w fabryce porcelany. Był członkiem organizacji kombatanckich. Zmarł 4 lutego 1992 roku w Chodzieży, gdzie został pochowany.
Alfons Kabat to postać ukształtowana w niepodległej Polsce i pilot, który został wyszkolony w polskim systemie szkolenia lotniczego. Był absolwentem Szkoły Podchorążych Lotnictwa, która wydała najwybitniejszych polskich lotników. Niemal natychmiast po zakończonym kursie pilotów myśliwskich został skierowany do 3. Pułku Lotniczego. Nie miał już czasu na doskonalenie w jednostce. Poziom jego umiejętności zweryfikowała kampania prowadzona przeciw potężnemu przeciwnikowi. Kabat zdał ten egzamin pomyślnie. Razem z resztą III./3. dywizjonu myśliwskiego szarpał niemieckie wyprawy bombowe przelatujące ponad Wielkopolską. Zalicza mu się pół, bądź jedno zwycięstwo powietrzne. 9 sierpnia stoczył wraz z ppor. Witoldem Jaroszką nierówny bój z przeciwnikiem silniejszym liczebnie i technicznie. Mimo to Kabat nie dał się zestrzelić, lecz jego służba w powietrzu zakończyła się. W latach okupacji kontynuował walkę w szeregach Armii Krajowej, a później w „ludowym” Wojsku Polskim. W 1950 roku opuścił już na stałe szeregi polskiego lotnictwa.

Dodatki
– Jednostki, w których Alfons Kabat służył i stanowiska, które pełnił:
– 131. eskadra myśliwska – pilot III. klucza;
– 1. pułk lotnictwa myśliwskiego „Warszawa” – dowódca 2. eskadry.

Awanse:
– podchorąży – czerwiec 1939;
– podporucznik – wrzesień 1939;
– porucznik – ?
– Kapitan – przed 1950.

Bibliografia
– Materiały udostępnione przez Łukasza Łydżbę.
– Pawlak Jerzy, Absolwenci Szkoły Orląt 1925-1939, Warszawa 2002.
– Pawlak Jerzy, Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939, Warszawa 1982.
– Wyszukiwarka miejsc spoczynku polskich lotników, hasło: Kabat Alfons; dostępny w internecie: http://niebieskaeskadra.pl/?control=8&id=3056. [dostęp: 10 listopada 2014 r., godz. 10.37]

dr Mariusz Niestrawski