W dniu 6 września 2025 roku zmarł we własnym mieszkaniu, w Warszawie, ppłk nawig. Bogdan Wójcik, zasłużony oficer Lotnictwa Polskiegoi długoletni członek Oddziału Warszawsko-Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP.
Ten wspaniały nawigator urodził się 15 maja 1932 r. w miejscowości Pachnowola, w powiecie puławskim. Jego Ojciec Władysław, od 1917 r. był w Legionach Piłsudskiego i z nimi dotarł do Kijowa. Następnie walczył w obronie Warszawy, w Wojnie 1920 r. Jako mechanik służył i pracował w warsztatach hydroplanów w stopniu chorążego. W 1926 r. odszedł do rezerwy. Brał udział w II Wojnie Światowej, dostał się do niewoli, ale uciekł z transportu i ukrywał się w czasie okupacji. Brat Jego Matki z domu Orłowskiej, został zamordowany przez Niemców w 1940 r. W 1938 r. rozpoczął naukę w Szkole Powszechnej w Puławach. Następnie kontynuował naukę w Gimnazjum także w Puławach, które ukończył w 1949 r. i wstąpił do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie, którą ukończył 1 grudnia 1951 r. jako obserwator-nawigator. Po ukończeniu OSL został skierowany do 7. plb do Malborka, który był wyposażony w samoloty Tu-2. W 1954 r. został przeszkolony na samoloty Ił-28. W 1958 r. w czasie lotu na samolocie Ił-28, z 35. plb, z Modlina, na wysokości 9 000 m, uszkodziła się hermetyzacja kabiny samolotu, co spowodowało uszkodzenie mechaniczne jego słuchu i został przez Komisję Lekarską WIML zawieszony w lotach powyżej 7 000 m. Do wypadku pełnił służbę na stanowisku nawigator eskadry z I klasą specjalisty wojskowego. Brał także udział w szkoleniu, jako instruktor, podchorążych OSL w Dęblinie, na symulatorach i praktycznie w powietrzu, w nocy w trudnych warunkach atmosferycznych. W 1959 r. rozpoczął służbę i wykonywał loty w 33. plt w Warszawie na Okęciu w 1. Eskadrze. Loty wykonywał w kraju i poza granicami kraju. Ukończył kurs z zakresu procedur wykonywania lotów w języku angielskim, zdał egzaminy i otrzymał licencję nawigatora I stopnia. Wykonywał loty czarterowe dla potrzeb LOT-u. W 1974 r. otrzymał awans na stopień majora. W 1969 r. wykonał w powietrzu milion kilometrów, za co otrzymał statuetkę „Ikara” i nagrodę pieniężną. W 1973 r. osiągnął nalot 5 tysięcy godzin w powietrzu, za co otrzymał „Ikara” i nagrodę pieniężna I stopnia. W 1974 r. po wykryciu u niego choroby wieńcowej serca, w 1975 r. przeszedł w stan spoczynku, z III grupą inwalidzką, w związku ze służbą wojskową. W 1984 r. otrzymał awans na podpułkownika. W 1975 r. rozpoczął pracę w cywilu, ukończył kurs administracyjno-gospodarczy, oraz kurs bezpieczeństwa i higieny pracy, gdzie pracował do 2001 r., jako główny specjalista intendentury zespołu Administracyjno-Gospodarczego OPZZ. W 1996 r. przeszedł zawał serca. Pracował społecznie w LOK i PZF. Był ikoną Lotnictwa Polskiego i wychowawcą wielu pokoleń nawigatorów polskich. Był profesjonalistą i perfekcjonistą. Za Swoją ogromną i wszechstronną wiedzę i wielkie doświadczenie był szanowany nie tylko w Siłach Powietrznych, ale także poza nimi. Od 2001 r. był członkiem Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP. Jako członek Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP swojej działalności społecznej główny wysiłek skupiał na rzecz obronności kraju, na utrwalanie i pielęgnację pamięci o ludziach i ich czynach w walce o niepodległość Polski podczas II Wojny Światowej i po jej zakończeniu. Był aktywnym społecznikiem uczestniczącym w działalności Stowarzyszeń mających na celu podtrzymanie tradycji narodowych, w tym ochronę godności i honoru żołnierza polskiego i integrację środowisk byłych żołnierzy lotnictwa wojskowego Sił Zbrojnych RP. Mieszkał w Warszawie. Pozostawił Syna Ryszarda i Waldemara oraz Wnuka Michała. Wspierał Komitet Budowy Pomnika „Chwała Lotnikom Polskim” i uczestniczył we wszystkich uroczystościach patriotyczno-religijnych związanych ze 100-leciem Lotnictwa Polskiego. Był odznaczony: Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, Medalem Wdzięczności „Chwała Lotnikom Polskim” (2018 r.), Medalem Pamiątkowym „XXV-lecia Oddziału Warszawsko-Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego Rzeczypospolitej Polskiej” (2019 r.), Medalem Pamiątkowym „XXX-lecia Oddziału Warszawsko-Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego Rzeczypospolitej Polskiej” (2024 r.) oraz wieloma innymi odznaczeniami. Ceremonia żałobna, pożegnalna rozpocznie się Mszą Świętą w kościele rzymskokatolickim pw. św. Jozafata, przy ul. Powązkowskiej 90, w Warszawie o godzinie 13.15, 17 września 2025 r., po której nastąpi odprowadzenie urny z prochami zmarłego do kolumbarium na Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie.
Niech Matka Boska Loretańska, opiekunka wszystkich lotników, ma Go w Swojej opiece. Cześć Jego Pamięci.