Święto 21. BLT w Świdwinie, w dniu 27 czerwca 2025 r.

przez

W dniu 27 czerwca 2025 roku, w Świdwinie odbyła się konferencja naukowo- techniczna i Święto 21. BLT w którym uczestniczyła delegacja Oddziału Warszawsko-Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP i Klubu Seniorów 3. DLMB: gen broni dr inż. pil. Sławomir Dygnatowski – prezes Oddziału W-MSSLWRP, płk dr inż Henryk Czyżyk – wiceprezes Oddziału W-MSSLWRP i prezes Klubu Seniorów 3. DLMB oraz mgr Dagmara Dulęba-Poluszyńska. O godzinie 8.00 w Klubie 1. SLT rozpoczęła się konferencja naukowo-techniczna nt. „Ostatni rok eksploatacji Su-22 i nowe perspektywy”, która trwała do godziny 12.30. W trakcie konferencji uchwałą Zarządu OW-MSSLWRP zostali uhonorowani: mgr inż. Mirosław Majka, Starosta Powiatu Świdwińskiego, Statuetką Oskara Lotniczego, płk mgr inż. pil. Roman Stefaniak, dowódca 21. BLT, okolicznościowym dyplomem i książką „Oddział W-MSSLWRP w latach 1994-2024”, gen. bryg. dr inż. pil. Ryszard Hać, Profesor LAW, książką „Oddział W-MSSLWRP w latach 1994-2024”, płk mgr inż Mariusz Lipiński, Prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Lotniska Wojskowego Świdwin książką „Oddział W-MSSLWRP w latach 1994-2024” i ppłk dypl. inż. Łucjan Siwiec, Kierownik Klubu 1. SLT, książką „Oddział W-MSSLWRP w latach 1994-2024”. Po zakończeniu konferencji i zrobieniu pamiątkowego zdjęcia przed Klubem 1. SLT wszyscy zaproszeni na Święto udali się na Plac Apelowy 21. BLT, gdzie odbyła się Uroczysta Zbiórka z tej okazji.

Po zbiórce delegacja Oddziału W-MSSLWRP złożyła wieniec – biało czerwoną szachownicę, przy „Tablicy upamiętniającej 70. Rocznicę lądowania samolotów 40. plm na lotnisku w Świdwinie”. Przed złożeniem wieńca przy tablicy płk dr inż. Henryk Czyżyk powitał uczestników uroczystości i przedstawił krótką historię Garnizonu Lotniczego Świdwin.

Po zbiórce wszyscy uczestnicy zostali zaproszeni przez dowódcę 21. BLT płk. mgr. inż. pil. Romana Stefaniaka na poczęstunek do Klubu 1. SLT.

O godzinie 17.00 rozpoczęło się w Klubie 1. SLT „Spotkanie Pokoleń Lotniczych”, które trwało do późnych godzin nocnych. Wspomnieniom i opowieściom lotniczym nie było końca.

Rozkazem szefa Sztabu Generalnego WP nr 0096 z 11 grudnia 1951 r. w Świdwinie powstała 11. DLM (JW. 3316) i miała być w składzie 11., 24 i 27. plm, 76. kompania łączności dywizji i 47. Ruchome Warsztaty Lotnictwa, a pierwszym jej dowódcą został płk pil. Jan Czaplicki. Dowódca dywizji był także dowódcą Garnizonu Świdwin. Wykaz dowódców Garnizonu Lotniczego Świdwin w latach 1951-2025 przedstawia załącznik 1. Wraz z utworzeniem dywizji utworzono także Garnizon Lotniczy Świdwin, który w tym roku będzie obchodził 74 rocznicę powstania. Jednak z powodu trudności w realizacji wytycznych zawartych w rozkazie 0096 Sztab Generalny WP opracował jego korektę – rozkaz 0078/Org. zawierający założenia dostosowane do aktualnych możliwości kadrowych i finansowych kraju. Rozkazem nr 0078 Szefa Sztabu Generalnego WP z 19 listopada 1952 r. 11. DLM ze Świdwina podporządkowano 40. plm wcześniej podporządkowany 7. DLM OPL z Krakowa i 26. plm wcześniej podporządkowany 9. DLM z Malborka. W związku z tym zmieniono dyslokację pułków – 26. plm w marcu 1953 r. przebazowano z Malborka do Zegrza Pomorskiego, a 40. plm w okresie styczeń – luty tego samego roku przebazowano z Mierzęcic do Świdwina. W 1953 r. w Świdwinie ulokowane było dowództwo i sztab 11. DLM, 40. plm, 76 kł, 47. Ruchome Warsztaty Lotnictwa, Węzeł Radiotechniczny (Zarządzeniem Szefa Sztabu Gen. WP nr 0277 z 7 sierpnia 1953 r.), pluton fotograficzny oraz pluton wartowniczy. Aby zapewnić właściwe szkolenie pilotów w strzelaniu i bombardowaniu Zarządzeniem Szefa Sztabu Gen. WP nr 029/Org. z 15 stycznia 1953 r. sformowano przy 11. DLM Poligon Lotniczy nr 6 w Podborsku koło Białogardu. W latach 1951-1967 w Świdwinie stacjonowała 11. Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego, w latach 1967-1971, 3. Brandenburska Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego, w latach 1971-1982, 3. Brandenburska Dywizja Lotnictwa Szturmowo-Rozpoznawczego, w latach 1982-1991, 3. Brandenburska Dywizja Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego i w latach 1991-1998, 3. Dywizja Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego. Zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP nr 017 z 6 marca 1998 r. rozformowano 3. DLMB i 86. batalion łączności. Uroczysta pożegnalna zbiórka dowództwa i sztabu oraz jednostek dywizji, z udziałem jej byłych dowódców i żołnierzy, delegacji jednostek wojskowych, przedstawicieli samorządów i administracji lokalnej, przedstawicieli organizacji społecznych, emerytów, rencistów, byłych i obecnych pracowników dywizji odbyła się na lotnisku, 1 czerwca 1998 roku. W uroczystej zbiórce kończącej działalność dywizji uczestniczył również dowódca WLOP gen. dyw. pil. Kazimierz Dziok. Pomimo uroczystej zbiórki w dniu 1 czerwca 1998 roku, kończącej działalność 3. DLMB dowództwo i sztab dywizji nadal istniało i realizowało swoje zadania do czasu utworzenia 1. BLT w listopadzie 1998 roku. Natomiast etaty 3. DLMB zostały zlikwidowane 31 grudnia 1998 roku. Ostatnim dowódcą 3. DLMB był płk dypl. inż. Henryk Czyżyk.

W miejsce dywizji powstała 1. BLT, której pierwszym dowódca został płk dypl. inż. pil. Paweł Jazienicki. Pod koniec 1999 roku w Wojskach Lotniczych i Obrony Powietrznej przeprowadzono kolejną reorganizację. Objęła ona również 1 BLT. W miejsce rozformowanych pułków: 8. i 40. plmb oraz logistycznych pododdziałów pozostałych w Świdwinie po 3. DLMB sformowano: 8 Eskadrę Lotnictwa Taktycznego w Mirosławcu (8 elt), dwie eskadry lotnictwa taktycznego w Świdwinie – 39 i 40, oraz 11 Bazę Lotniczą (11 BLot, od 2002 roku – 21 BLot) w Świdwinie i 12 Bazę Lotniczą w Mirosławcu.

W 2008 r. z 1. Brygady Lotnictwa Taktycznego utworzono 1. SLT, które istnieje od 1 stycznia 2009 r. do chwili obecnej. Decyzją MON nr Z-31/Org./P-1 z 25 sierpnia 2009 r. w sprawie zmian organizacyjnych w SP i decyzją szefa Sztabu Generalnego WP nr pf 35/Org./SSG/ZOiU-P-1 z dnia 14 maja 2010 r. w sprawie wprowadzenia etatu 21. Bazy Lotnictwa Taktycznego, w wyniku połączenia 21. Bazy Lotniczej, 7., 8. i 40 elt w Świdwinie powstała 21. BLT, jako JW. Nr 3294, numer etatu CI 021, o stanie etatowym 970 wojskowych i 63 pracowników wojska. Decyzją nr 10/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 stycznia 2011 r w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji przez 1. SLT, Skrzydło ze Świdwina przejęło i z honorem kultywuje dziedzictwo tradycji 39 jednostek lotniczych: przedwojennych, wojennych i powojennych.

To, że w Świdwinie obecnie stacjonuje 1. SLT i 21. BLT zawdzięczamy tylko gen. dyw. pil. Kazimierzowi Dziokowi, byłemu dowódcy WLOP i 3. BDLMB. Garnizon Lotniczy Świdwin politycy i niektórzy dowódcy lotnictwa chcieli rozformować, a zostawić Garnizon Lotniczy w Pile. Tylko, dzięki zdecydowanej postawie dowódcy WLOP, gen. dyw. pil. Kazimierza Dzioka, ten Garnizon jeszcze istnieje i kwitnie, a w najbliższy czasie otrzyma najnowocześniejsze samoloty F-35 i FA-50. Natomiast to, że jeszcze istnieje Garnizon Lotniczy w Mirosławcu i w Łasku, jest to niewątpliwa zasługa gen. broni dr. hab. inż. pil. Ryszarda Olszewskiego, On się sprzeciwił likwidacji Mirosławca i Łasku. W Garnizonie Lotniczym Świdwin, służyli wspaniali lotnicy, którzy mieli różne przypadki w locie i tak w lipcu 1955 r. por. pil. Jerzy Kozarek, starszy pilot 40. plm, chcąc zaimponować nauczycielkom z kolonii w miejscowości Librazyno, pomiędzy Połczynem Zdrój, a Barwicami, teraz ta miejscowość ma nazwę Luboradza, przeleciał samolotem MiG-15 tak nisko, że zahaczył lewym zbiornikiem dodatkowym o komin budynku. Komin i zbiornik dodatkowy zostały zniszczone. Pilot został za to ukarany przez dowódcę Wojsk Lotniczych i OPL OK gen. broni Iwana Turkiela 6 dniowym aresztem. Ponieważ areszt w Warszawie był zapełniony, karę po miesiącu od ukarania, odbył w areszcie w Bydgoszczy. Służbę zakończył w Pile, teraz mieszka w Gdyni i ma 94 lata1.

Kolejny niebywały talent lotniczy to ppłk pil. Józef Mazur, z 11. DLM ze Świdwina i 8. plmsz z Mirosławca, który 20 lipca 1958 r. w czasie defilady nad Warszawą, odłączył od szyku defiladowego i przeleciał po mostem Poniatowskiego i następnie dołączył do tego szyku. W 1960 r. wygrał mistrzostwa dywizji w pilotażu i wykonywaniu zadańbojowych, dzięki czemu zakwalifikował się do mistrzostw Wojsk Lotniczych. Po konkurencjach poligonowych zajmował pierwszą lokatę. Podczas rozgrywania konkurencji wyższego pilotażu na małej wysokości został zdyskwalifikowany za obniżenie wysokości poniżej nakazanych 200 m. Był zawieszony w lotach, ale w 1961 r. przywrócono go do latania i został przeniesiony do pułku w Mirosławcu. Latał dużo i szybko awansował, bo już w 1962 r. został dowódcą klucza. W 1965 r. podczas lotu na skrajnie małej wysokości uszkodził śmigło samolotu TS-8 Bies. Zmuszony dolądowania w terenie przygodnym wyszedł z wypadku cało. Obniżono mu klasę pilota do drugiej, lecz w ciągu niespełna roku uzyskał ponownie pierwszą klasę. W 1968 r. dowodził eskadrą. Zintensyfikował wówczas szkolenie lotnicze oraz z powodzeniem wdrożył unikatowy system przygotowania pilotów, polegający na wykonywaniu elementów taktycznych i pilotażowych w jednym locie. W systemie tym piloci osiągali nalot w ciągu roku nawet do 180 godzin. Eskadrę zaczęto nazywać „cyrkiem Mazura”. Podczas Inspekcji Układu Warszawskiego eskadra zaprezentowała słynną „koniczynkę” – nieustanne oddziaływanie ogniowe na cel 12 samolotami, zyskując podziw i aprobatę międzynarodowych specjalistów. W defiladzie lotniczej nad Warszawą w 1969 r. poprowadził piątkę samolotów stanowiących gardę lewego „grunwaldzkiego miecza”. W 1978 r. za uszkodzenie linii wysokiego napięcia podczas wykonywania lotu koszącego nad rozlewiskiem Drawy na samolocie TS-11 „Iskra” został zdjęty ze stanowiska szefa szkolenia mirosławieckiego pułku oraz pozbawiony mistrzowskiej klasy pilota. Klasę odzyskał po roku. Służbę zakończył w Mirosławcu. Zmarł mając 92 lata i został pochowany na cmentarzu w Mirosławcu2.

W 1991 r., w czasie ćwiczeń, podczas sprawdzianu ogniowego pułków, prowadzonego przez sztab 4. KL, na poligonie Nadarzyce katapultował się z samolotu samolot Su-22M4 por. inż. pil. Andrzej Koniarz z 8. plmb. Pilot bezpiecznie opuścił samolot i wylądował na spadochronie w rejonie poligonu Nadarzyce. Samolot został zniszczony.

W 1996 r. w 3. DLMB zanotowano dwa wypadki lotnicze, z tego 19.04.1996 r. w 8. plmb, w Mirosławcu, w czasie lotów dzienno-nocnych nastąpiło odpadnięcie prawego koła goleni głównej podczas startu samolotu Su-22UM3K. Załoga w składzie: w I kabinie, ppłk inż. pil. Krzysztof Leszczyński – szef strzelania powietrznego 3. DLMB i w II kabinie, w roli kontrolowanego pilota z techniki pilotowania na średni pilotaż, mjr dypl. inż. pil. Teofil Dzik – zastępca dowódcy 8. plmb ds. liniowych. Lądowanie odbyło się na kadłubie z awaryjnie wypuszczoną przednią golenią podwozia na gruntowym (trawiastym) pasie awaryjnym. Kierownikiem lotów był kpt. inż. pil. Mirosław Grochowski. W wypracowaniu decyzji o awaryjnym lądowaniu uczestniczyli także mjr dypl. inż. pil. Ryszard Hać – dowódca 8. plmb i ppłk dypl. inż. pil. Ryszard Michałowski – zastępca dowódcy 3. DLMB ds. liniowych. Przyczyną zdarzenia był niewłaściwy montaż koła. Samolot po dokonanym remoncie w pułku i przeprowadzonych oblotach technicznych przez ppłk. inż. pil. Krzysztofa Leszczyńskiego i dowódcę 8. plmb – mjr. dypl. inż. pil.Ryszarda Hacia, został dopuszczony do dalszych lotów i nadal wykonywał loty w 21. BLT w Świdwinie. Za prawidłowe działanie i uratowanie samolotu przed zniszczeniem piloci zostali wyróżnieni 10 dniowymi wczasami, z żonami, na Węgrzech, nad Jeziorem Balaton w miejscowości Kenesze, a kierownik lotów otrzymał telewizor. Wyróżnienia wręczył gen. broni Tadeusz Wilecki – ówczesny szef Sztabu Generalnego WP3. Na uwagę zasługuje sposób zakończenia omówienia tego wypadku lotniczego w Klubie Garnizonowym 8. plmb w Mirosławcu. Jak zwykle w takich sytuacjach dowódca pułku melduje najwyższemu stopniem przełożonemu zakończenie omówienia. Tak było i w tym przypadku, dowódca 8. plmb, mjr dypl. inż. pil. Ryszard Hać złożył meldunek gen. bryg. pil. Mieczysławowi Walentynowiczowi – szefowi Wojsk Lotniczych – zastępcy dowódcy WLOP, na co gen. Walentynowicz odpowiedział „Panie majorze, gratuluję prawidłowej decyzji i działań w czasie tej sytuacji…i pana nie ukarzę”, co dowódca pułku przyjął ze zrozumieniem… ponieważ za wszystko odpowiada dowódca4. Natomiast w 40. plmb, w 1996 r. podczas lotu szkolnego na pułapie w samolocie Su-22UM3K nastąpiło zgaśnięcie silnika i powtórne uruchomienie.

W Świdwińskiej Dywizji Lotniczej były i bardziej tragiczne wydarzenia.

30 stycznia 1990 r. w 8. plmb w Mirosławcu, wydarzyła się katastrofa samolotu Su-22M4, w której zginął pełniący obowiązki dowódcy 8. plmb – ppłk dypl. inż. pil. Andrzej Wyciślik. Natomiast 11 lipca 1995 r. w 3. DLMB w Świdwinie wydarzyła się katastrofa lotnicza samolotu Su-22UM3K w której zginęli: ppłk dypl. inż. pil. Wacław Macko, zastępca dowódcy 3. DLMB ds. liniowych i ppłk dypl. inż. pil. Bogdan Kawka, starszy inspektor Bezpieczeństwa Lotów 3. DLMB, a 26 lipca 1996 r w czasie wykonywania lotu doświadczalnego na samolocie Su-22M4 dla Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych na 21. Centralnym Poligonie Lotniczym w Nadarzycach zginął mjr inż. pil. Jerzy Stramek. Był to najgorszy okres w czasie w historii 3. DLMB.

W Świdwińskch jednostkach były także wydarzenia sportowe.

7 września 1998 r. mł. chor. Wojciech Pismenko, starszy technik stacji meteorologicznej z 40. plmb ze Świdwina zatknął Polską flagę biało-czerwoną wśród flag państw członkowskich Sojuszu przed Kwaterą Główną NATO w Brukseli. Wcześniej pokonał w 20 dni dystans 1400 km z Warszawy do Brukseli. Z Warszawy wyruszył 15 sierpnia 1998 r. spod pomnika Józefa Piłsudskiego, a sygnał do startu dał minister Obrony Narodowej, Janusz Onyszkiewicz. Bieg miał charakter wojskowo-sportowy. Jego celem było podziękowanie wszystkim krajom, które się identyfikowały z Polskimi władzami wojskowymi w sprawie dotyczącej wstąpienia Polski do NATO. Trasa biegu była podzielona na 21 etapów z trzema pojedynczymi dniami przerwy, dziennie pokonywał dystans od 60 do 90 km. Biegł przez Poznań, Berlin, Zagłębie Ruhry, Akwizgran i Liege. W trakcie biegu towarzyszyły Mu trzy osoby: kpt. dr n. med. Robert Jonak, lekarz z Wojskowego Instytutu Medycyny Lotniczej z Warszawy, który zabezpieczał bieg pod względem medycznym, st. chor. Czesław Zabrocki, z 40. plmb, opiekun sportowy, który zabezpieczał bieg jadąc najczęściej na rowerze oraz st. kpr. Gerard Hemmerling, z 40. plmb, kierowca samochodu dostawczego Ford Transit. WBrukseli w Kwaterze Głównej NATO zostali przyjęci przez Javiera Solanę, sekretarza Generalnego NATO5. Wyczynem tym mł. chor. Wojciech Pismenko i ekipa towarzysząca Mu z Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, uczciła 50. Rocznicę powstania NATO, 80. Rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości i 80. Rocznicę powstania Lotnictwa Polskiego. 12 marca 1999 r. Polska przystąpiła do najsilniejszego na świecie paktu wojskowego. Wraz z Czechami i Węgrami, została oficjalnie przyjęta do Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego. Chor. Wojciech Pismenko brał udział w 147 maratonach, 45 supermaratonach oraz 16 ultramaratonach. Do historii przeszedł także jego bieg Warszawa-Bruksela. Dla upamiętnienia sportowych dokonań chor. Wojciecha Pismenki w Świdwinie, corocznie, od 2014 r. (z wyjątkiem jednego roku przerwy w czasie pandemii), w czerwcu, organizowany jest ogólnopolski bieg po ulicach miasta na dystansie 10 km pod nazwą: Memoriał Wojtka Pismenki „Dycha nad Regą”6.

Świdwińska Dywizja Lotnicza była także kuźną kadr. Z 3 dywizji wywodzi się pięciu dowódców RSZ są to: gen. dyw. pil. Tytus Krawczyc, gen. dyw. pil. Kazimierz Dziok, gen. broni pil. AndrzejDulęba, gen. broni pil. Stanisław Targosz oraz gen. inż. pil. Andrzej Błasik i 18 generałów. Świdwińska Dywizja Lotnicza miała 10 dowódców, z których żyje tylko jeden.

W 2025 r. obchodzimy 107-lecie odzyskania przez Polskę niepodległości, 107-lecie Lotnictwa Polskiego, 26-lecie wstąpienia Polski do NATO, 74-lecie powstania Garnizonu Lotniczego Świdwin. Został opracowany wykaz wszystkich lotniczych jednostek wojskowych stacjonujących w Garnizonie Lotniczym Świdwin w latach 1951-2025, które przedstawia załącznik nr 2. Powinna powstać Pamiątkowa Tablica upamiętniająca te jednostki i być umieszczona może w Kościele Garnizonowym lub w innym miejscu. Tych jednostek jest 61. Ta tablica miała być, odsłonięta z okazji 100-lecia Lotnictwa Polskiego w 2018 r. ale się nie udało. Apeluję do obecnego dowództwa Garnizonu Lotniczego Świdwin, może się uda odsłonić tę tablicę w 2026 r. z okazji 75-lecia Garnizonu Lotniczego Świdwin lub w 2028 r. z okazji 110-lecia Lotnictwa Polskiego. Na tablicy nie muszą się znajdować wszystkie jednostki lotnicze tylko te najważniejsze.

Wszystkie te rocznice są dobrą okazją do zaprezentowania tego bardzo ważnego elitarnego lotniczego Związku Taktycznego, jakim była Świdwińska Dywizja Lotnicza w Wojsku Polskim, która przeszła do historii polskiego lotnictwa wojskowego.

Załącznik 1

Dowódcami Garnizonu Lotniczego Świdwin w latach 1951 -2025 byli:

  • płk pil. Aleksander Czapliński – 11. DLM;
  • ppłk pil. Zbigniew Ulanowski – 11. DLM;
  • płk dypl. pil. Wiktor Iwoń – 11. DLM;
  • płk dypl. pil. Adam Bidziński – 11. DLM, 3. BDLM, 3. BDLSzR;
  • gen. bryg. pil. Michał Polech – 3. BDLSzR;
  • płk dypl. pil. Jerzy Radwański – 3. BDLSzR;
  • gen. bryg. pil. Józef Tenerowicz – 3. BDLSzR, 3. BDLMB;
  • płk dypl. pil. Kazimierz Dziok – 3. BDLMB;
  • płk dypl. Janusz Wojdat – 3. DLMB;
  • płk dypl. pil. Stanisław Targosz – 3. DLMB;
  • gen. bryg. inż. pil. Tadeusz Kuziora – 3. DLMB;
  • płk dypl. inż. Henryk Czyżyk – 3. DLMB;
  • płk dypl. inż. pil. Paweł Jazienicki – 1. BLT;
  • płk dypl. inż. pil. Ryszard Hać – 1. BLT;
  • gen. bryg. inż. pil. Sławomir Dygnatowski – 1. BLT;
  • gen. bryg. inż. pil. Andrzej Andrzejewski – 1. BLT;
  • płk dypl. inż. pil. Eugeniusz Gardas – 1. BLT ;
  • gen. bryg. inż. pil. Stefan Rutkowski – 1. BLT;
  • płk mgr inż. pil. Wojciech Pikuła – 1. SLT,
  • gen. bryg. dr inż. pil. Tadeusz Mikutel – 1. SLT,
  • płk dypl. inż. pil. Rościsław Stepaniuk – 1. SLT
  • gen. bryg. mgr inż. pil. Ireneusz Starzyński – 1. SLT
  • gen. bryg. dr inż. pil. Maciej Trelka – 1. SLT
  • gen. bryg. mgr inż. pil. Piotr Iwaszako – 1. SLT.

Załącznik 2

W Świdwinie, w latach 1951-2025, powstały, stacjonowały i stacjonują następujące polskie jednostki lotnicze:

1. 11. Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego 1951-1967;

2. 40. Pułk Lotnictwa Myśliwskiego 1953-1971;

3. 76. Kompania Łączności 1951-1968;

4. Klucz Dowództwa 3. DLM 1951-1967;

5. Pluton Fotograficzny 1952-1960;

6. Stacja Tlenowa 1953-1955;

7. 86. Batalion Łączności 1968-1998;

8. 9. Batalion Obsługi Lotnisk 1951-1957;

9. 9. Batalion Lotniczo Techniczny 1957-1965;

10. 9. Batalion Zaopatrzenia Pułku Lotniczego 1965-2000;

11. 47. Polowe Warsztaty Remontu Lotniczego 1951-1957;

12. 47. Polowe Warsztaty Lotnicze 1957-1999;

13. 7. Dywizjon Zabezpieczenia Ślepego Lądowania 1953-1957;

14. Węzeł Radiotechniczny 1953-1955;

15. 19. Kompania Radiotechniczna 1955-1968;

16. 19. Batalion Radiotechniczny 1968-1971;

17. Wojskowy Ośrodek Kondycyjny Bukowiec 1953-1957;

18. 605. Zautomatyzowane Centrum Radiolokacyjnego Rozpoznania i Dowodzenia 1968-1971;

19. Klucz Holowniczy 1954-1954;

20. 19. Lotnicza Eskadra Holownicza 1954-1958;

21. 44. Kompania Szkolna Specjalistów Lotnictwa 1955-1957;

22. 38. Dywizjon Dowodzenia Lotami 1965-1978;

23. 28. Ruchomy Warsztat Naprawy Samochodów 1966-1999;

24. Garnizonowy Klub Oficerski 1957-1973;

25. Węzeł Łączności Lotniska Stałego 1968-1984;

26. 26. Bateria Artylerii Przeciwlotniczej 1968-2000;

27. 36. Bateria Artylerii Przeciwlotniczej 1985-2000;

28. 3. Brandenburska Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego 1967-1971;

29. Klucz Dowództwa 3. BDLM 1967-1971;

30. 3. Brandenburska Dywizja Lotnictwa Szturmowo-Rozpoznawczego 1971-1982;

31. Klucz Dowództwa 3. BDLSzR 1971-1978;

32. 40. Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego 1971-1982;

33. Klub Garnizonowy 1973-2010;

34. 48. Eskadra Lotnicza 1978-1990;

35. Klucz Łącznikowy 40. plmb 1990-2000;

36. 38. Batalion Łączności i Ubezpieczenia Lotów 1978-2000;

37. 3. Brandenburska Dywizja Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego 1982-1991;

38. 40. Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego 1982-2000;

39. Garnizonowy Węzeł Łączności 1984-2000;

40. 10. Ośrodek Kierowania Ruchem Lotniczym 1988-1998;

41. Sektor Kontroli Ruchu Lotniczego Dolnej Przestrzeni Powietrznej – CKRL 1998-2005;

42. 3. Dywizja Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego 1991-1998;

43. 1. Brygada Lotnictwa Taktycznego 1998-2008;

44. 11. Baza Lotnicza 2000-2002;

45. 39. Eskadra Lotnictwa Taktycznego 2000-2003;

46. 40. Eskadra Lotnictwa Taktycznego 2000-2010;

47. Węzeł Łączności 2000-2010;

48. 4. Sektor Nadzoru Ruchu Lotniczego Dolnej Przestrzeni Powietrznej 2005-2006;

49. 21. Baza Lotnicza 2002-2010;

50. 7. Eskadra Lotnictwa Taktycznego 2008-2010;

51. 1. Grupa Poszukiwawczo-Ratownicza 2009 – do chwili obecnej ;

52. 1. Skrzydło Lotnictwa Taktycznego 2009 – do chwili obecnej;

53. 21. Baza Lotnictwa Taktycznego 2010 – do chwili obecnej;

54. Klub 1. Skrzydła Lotnictwa Taktycznego 2010 – do chwili obecnej;

55. Samodzielny Sektor Zabezpieczenia Teleinformatycznego 2010-2017;

56. Węzeł Teleinformatyczny 2018 – do chwili obecnej;

57. 1. Centrum Dowodzenia Bojowego Armii Lotniczej 1978-1983;

58. 1. Centrum Dowodzenia Bojowego Wojsk Lotniczych Frontu 1983-1990;

59. 1. Centrum Dowodzenia Bojowego Lotnictwa 1990-1995;

60. 1. Ośrodek Dowodzenia Lotnictwa 1995-2001;

61. Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska 1984 – do chwili obecnej.

1Relacja płk pil. Jerzego Kozarka, byłego starszego pilota 40. plm w Świdwinie

2Relacja mjr mgr inż. pil. Bogusława Zycha, byłego zastępcy dowódcy 8. elt z Mirosławca

3Relacja ppłk inż. pil. Krzysztofa Leszczyńskiego, byłego szefa strzelania powietrznego 3. DLMB ze Świdwina

4Relacja gen. bryg. dr. inż. pil. Ryszarda Hacia, byłego dowódcy 8. plmb z Mirosławca

5Relacja ppłk dr. dr. n. med. Roberta Jonaka, byłego lekarza Pracowni Diagnostyki Wysiłkowej Zakładu Promocji Zdrowia i Aktywności Fizycznej Wojskowego Instytutu Medycyny Lotniczej w Warszawie

6Relacja mjr. mgr. Wiesław Gaska, byłego szefa Sekcji Wychowawczej 1. SLT ze Świdwina