Zmarł płk dypl. inż. Jerzy Zawistowski

W dniu 13 marca 2025 roku, zmarł w szpitalu w Warszawie, płk dypl. inż. Jerzy Zawistowski, zasłużony oficer Lotnictwa Polskiego, były szef sztabu-zastępca dowódcy 41. plm (JW 4976) z Malborka i były szef Oddziału Szkolenia Operacyjno-Taktycznego Sił Powietrznych w Warszawie. Ten znakomity sztabowiec urodził się 23 sierpnia 1954 r. w Białych Szczepanowicach. W latach 1975–1979 był podchorążym w Wyższej Oficerskiej Szkole Wojsk Łączności w Zegrzu k. Warszawy, po ukończeniu, której został skierowany na stanowisko dowódcy plutonu radiowego 40. bł i ul (JW 1389), 41. plm w Malborku. Od 18 grudnia 1980 r do 28 września 1985 r. był dowódcą kompanii łączności w 40. bł i ul. Od 29 września 1985 r, do 14 lipca 1988 r. był słuchaczem w ASG WP na kierunku wojska łączności, w Warszawie Rembertowie, po ukończeniu, której został skierowany na stanowisko dowódcy 40. Batalionu Łączności i Ubezpieczenia Lotów, 41. plm w Malborku. Od 1 lutego 1990 r. do 31 stycznia 1993 r. był szefem sztabu-zastępcą dowódcy 41. plm. Od 3 marca 1993 r do 28 sierpnia 1996 r. był starszym oficerem Wydziału Szkolenia Operacyjno-Taktycznego WLOP w Warszawie, a od 29 sierpnia 1996 r. do 9 lutego 1997 r był szefem Wydziału Badań i Rozwoju Oddziału Szkolenia Operacyjno-Taktycznego WLOP. Od 10 lutego 1999 r. do 23 marca 1997 r. był starszym oficerem w Wydziale Gotowości Bojowej, Oddziału Operacyjnego WLOP. Od 24 marca 1999 r. do 28 października 2003 r. był szefem Wydziału Normalizacji WLOP, a od 29 października 2003 r. do 30 czerwca 2004 r. był szefem Oddziału Szkolenia Operacyjno-Taktycznego WLOP. Po zmianach organizacyjnych, od 1 lipca 2004 r. do 30 czerwca 2007 r. był szefem Oddziału Szkolenia Operacyjno-Taktycznego Sił Powietrznych. Z dniem 30 czerwca 2007 r., na własną prośbę, odszedł do rezerwy. Po zakończeniu służby wojskowej, przez 15 lat, pracował jeszcze jako pracownik cywilny wojska, w tym ostatnio w Dowództwie Komponentu Wojsk Obrony Cyberprzestrzeni w Legionowie. Był profesjonalistą i perfekcjonalistą. Był wychowawcą kilku pokoleń łącznościowców i sztabowców polskich. Za Swoją ogromną i wszechstronną wiedzę i wielkie doświadczenie był szanowany nie tylko w Siłach Powietrznych, ale także poza nimi. Był odznaczony: Srebrnym (2001) i Brązowym (1991) Krzyżem Zasługi, Złotym (2006), Srebrnym i Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, Złotym (2003), Srebrnym (1992) i Brązowym (1991) Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” oraz innymi odznaczeniami państwowymi i resortowymi. Był żonaty. Miał żonę Elżbietę, córkę Annę i syna Tomasza oraz dwóch wnuków Krzysztofa i Adama. Interesował się: malarstwem, literaturą, historią lotnictwa i łączności. Mieszkał w Warszawie. Ceremonia żałobna, pożegnalna rozpocznie się 21 marca 2025 r. o godzinie 11.05 w kościele Św. Ignacego Loyoli przy ul. Wóycickiego 14 (Wólka Węglowa) w Warszawie, po której zostanie odprowadzony na miejscowy Cmentarz Komunalny Północny do grobu rodzinnego. Niech Matka Boska Loretańska, opiekunka wszystkich lotników, ma Go w Swojej opiece. Cześć Jego Pamięci!