W każdej – nawet tak nie dużej jednostce wojskowej – jaką jest np. 3. GPR codziennie dzieją się rzeczy ważne dla jej historii, lub tylko dla pojedynczych żołnierzy ją tworzących. W natłoku zadań nie ma czasu o nich pisać. Zebrane kilku z nich – ważniejszych i mniej ważnych – przybliża obraz życia jednostki i jej kadry.
9.04.2013: Dowódca 3. GPR mjr pil. Mariusz Łaskarzewski, przekroczył 2000 godzin służby w powietrzu (czyli tzw. „nalotu”) na wojskowych statkach powietrznych. Lot instruktorski wykonany tego dnia po trasie Kraków – Tomaszów Mazowiecki, przeszedł do osobistej lotniczej historii majora Łaskarzewskiego. Właśnie wtedy, w trakcie szkolenia drugiego pilota (podporucznika) na śmigłowcu Mi-2, dowódca 3. GPR przekroczył kolejną, magiczną dla każdego lotnika, liczbę godzin spędzonych w powietrzu. Każda z tych godzin to umiejętności i doświadczenie – w trakcie akurat tego lotu przekazywane kolejnemu pokoleniu pilotów. Każda okrągła liczba o nich świadcząca – to świadectwo odpowiedzialnego, bezpiecznego wykonywania zadań i powód do dumy lotnika.
W swojej lotniczej karierze mjr Mariusz Łaskarzewski latał na następujących wojskowych statkach powietrznych: Ts-11 Iskra, SW-4 Puszczyk i Mi-2. Dowódca 3. GPR na tym jednak nie poprzestaje, wkrótce rozpocznie szkolenie na śmigłowcu Mi-8.
26.04.2013: po wykonaniu próby śmigłowca Mi-8 i przyjęciu dyżuru w systemie ratownictwa lotniczego SAR załoga otrzymała zadanie od RCC Warszawa – lot ćwiczebny na poszukiwanie rozbitka. Nie był to jednak lot typowy, bo jednym z jego elementów było sprawdzenie nowego lądowiska przy szpitalnego na terenie Samodzielnego Publiczny ZOZ w Bochni „Szpital Powiatowy” im. bł. Marty Wieckiej. Nowo wybudowane lądowisko zanim zostanie dopuszczone do eksploatacji jest wielokrotnie sprawdzane. Tym razem dyrektor szpitala po konsultacji z RCC Warszawa, zaprosił śmigłowiec z 3. GPR, by jego załoga oceniła z powietrza możliwości wykorzystania lądowiska. Zanim to nastąpiło załoga, której dowódcą był por pil. Krzysztof Teper, musiała się do niego dobrze przygotować analizując wszystkie otrzymane na temat nowego lądowiska informacje. Tylko wtedy – przy zachowaniu środków bezpieczeństwa – zadanie można było wykonać efektywnie i bez zbędnego ryzyka.
26.04.2013: W trakcie wykonania opisanego powyżej zadania por pil. Krzysztof Teper „Pepto” przekroczył swój pierwszy 1000 godzin nalotu. Jest absolwentem Liceum Lotniczego i Szkoły Orląt w Dęblinie, promocji 2003. Swoją lotniczą karierę rozpoczął w 3. eskadrze lotnictwa transportowego – łącznikowego we Wrocławiu. Po jej rozformowaniu rozpoczął służbę w 3. GPR w Krakowie. W trakcie swojej służby wykonywał loty na Mi-2, W-3 Sokół i Mi-8.
21.05.2013: Szkolenie lotnicze na śmigłowcu Mi-8 rozpoczął ppor. Paweł Różycki. Swoje lotnicze doświadczenie przekazuje mu Szef Wydziału Ratownictwa Lotniczego mjr pil. Wojciech Wróblewski. Korzystając z obecności mjr. Wróblewskiego w 3. GPR por. pil. Sylwester Kanadys zdał egzamin wg. Programu Szkolenia (PSzl-2012 ćw 519), i uzyskał dopuszczenia do lotów instruktorskich VFR i VMC na śmigłowcu Mi-8.
22.05.2013: to dzień kilku przedsięwzięć szkoleniowych, ale na szczególną uwagę zasługuje inauguracja w 3. GPR egzaminu z wf-u dla kadry jednostki. Jego zaliczenie na pozytywną ocenę jest corocznym obowiązkiem każdego żołnierza. W 3. GPR za jego przeprowadzenie odpowiedzialny jest nieetatowy instruktora wf – por. pil. Krzysztof Teper.
22.05.2013: technik pokładowy plut. Grzegorz Szterling po intensywnym przygotowaniu i zaliczeniu egzaminów wykonał swój pierwszy lot rozpoczynając tym samym szkolenie praktyczne w powietrzu pod okiem instruktora – doświadczonego technika pokładowego st. chor. Mariusza Szewczyka.
Teksty/Źródło: por. Sylwester Kanadys/kpt. Włodzimierz Baran, http://www.3sltr.sp.mil.pl
Zdjęcie: archiwum 3. GPR