11 października 1895 roku w miejscowości Gut Barzdorf urodził się Wolfram Freiherr von Richthofen. Był niemieckim lotnikiem, feldmarszałkiem lotnictwa. Pochodził z rodziny arystokratycznej żyjącej na Dolnym Śląsku. Był kuzynem słynnego Manfreda von Richthofena i jego brata Lothara. W czasie I wojny światowej udało mu się uzyskać 8 zestrzeleń co dawało mu tytuł asa. Po wojnie podjął studia inżynieryjne kończąc je tytułem doktora nauk technicznych. W 1933 wstąpił do Luftwaffe, gdzie pracował w Wydziale Technicznym. Trzy lata później wysłano go do Hiszpanii, w ramach pomocy militarnej dla oddziałów gen. Franco. Tam dowodził formacjami bojowymi. W 1938 roku został awansowany do stopnia generała majora. W czasie kampanii wrześniowej samoloty z jego jednostki dokonały 25 września nalotu dywanowego na Warszawę, a także wspierały natarcie 10 Armii. Po klęsce Polski objął dowództwo nad VIII Korpusem Lotniczym, który wspierał nacierające jednostki Walthera von Reichenaua i Paula von Kleista. Był weteranem bitwy o Anglię, inwazji na Kretę. Przerzucony na front wschodni dowodził samolotami 4 Floty, które bombardowały Stalingrad. W czerwcu 1943 roku został skierowany do Włoch zapewniał osłonę ewakuacji wojsk niemieckich z Sycylii. Odszedł z armii z powodu raka mózgu w listopadzie 1944 roku. Zmarł 12 lipca 1945 roku w obozie jenieckim w Bad Ischl w Austrii.
11 października 1919 roku dekretem Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego stopień podporucznika aeronauty uzyskało 25 pierwszych absolwentów Oficerskiej Szkoły Aeronautycznej w Poznaniu. Wielkopolska placówka miała zapewnić kadry dla polskich wojsk balonowych. Wyszkoleni obserwatorzy balonowi brali udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Latem 1920 roku zostali spieszeni.